Дыфузія (мовазнаўства)

Дыфузія (мовазнаўства) — зьліцьцё, узаемапранікненьне марфэмаў пры захаваньні імі выразнай самастойнасьці (інтэрфэрэнцыя морфаў, накладаньне морфаў, аплікацыя).

Прычына дыфузіі — сьцяжэньне аднолькавых галосных ці зычных гукаў. На пісьме не заўсёды адлюстроўваецца.

Дыфузія назіраецца

• На стыку марфэмаў.
• На стыку кораня і суфікса.
• У якасных прыметніках з суфіксам непаўнаты якасьці -ава-, -ява-.
• У складаных словах.

Глядзі таксама

• Перараскладаньне.
• Дэкарэляцыя.
• Ускладненьне.
• Апрошчаньне.

Літаратура

• Беларуская граматыка: У 2 ч. — Мінск: Навука і тэхніка. — Ч. 1. Фаналогія Арфаэпія. Марфалогія. Словаўтварэнне. Націск, 1985.
• Шуба П. П. Сучасная беларуская мова. Марфаналогія. Марфалогія. Мінск, 1987.