Апрошчаньне
Апро́шчаньне (спрашчэньне) — працэс дээтымалягізацыі, гістарычная зьмена ў марфэмнай структуры слова, пры якой раней вытворнае слова ператвараецца ў невытворнае, г.зн. што ў працэсе свайго разьвіцьця слова страчвае члянімасьць і пачынае ўспрымацца як непадзельнае.
Ступені апрошчаньня
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Поўнае — сьляды (або рэшткі) ранейшай вытворнасьці цалкам страчваюцца.
- Няпоўнае — сьляды ранейшай вытворнасьці яшчэ захоўваюцца.
Прычыны апрошчаньня
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Зьмена значэньня словаў, якія раней матываваліся.
- Зьнікненьне з актыўнага слоўніка суадносных словаў, якімі раней дадзенае словы матываваліся.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская граматыка: У 2 ч. — Мінск: Навука і тэхніка. — Ч. 1. Фаналогія Арфаэпія. Марфалогія. Словаўтварэнне. Націск, 1985.
- Шакун Л. М. Словаўтварэнне. Мінск: Вышэйшая школа, 1978.
- Шуба П. П. Сучасная беларуская мова. Марфаналогія. Марфалогія. Мінск, 1987.