Гінтэлішкі
| Гінтэлішкі лац. Ginteliški | |
| лет. Gintališkė | |
| |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Цельшаўскі |
| Раён: | Плунгянскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 56°3′0″ пн. ш. 21°43′30″ у. д. / 56.05° пн. ш. 21.725° у. д.Каардынаты: 56°3′0″ пн. ш. 21°43′30″ у. д. / 56.05° пн. ш. 21.725° у. д. |
Гінтэлішкі на мапе Летувы   Гінтэлішкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Гінтэлішкі (лет. Gintališkė) — вёска ў Летуве, на рацэ Саланце. Уваходзяць у склад Платэльскага староства Плунгянскага раёну Цельшаўскага павету.
Гінтэлішкі — даўняе мястэчка гістарычнай Жамойці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Гентыла
Гентыла, пазьней Гіндэль або Гентэль (Gentile, Gindel, Gentel) — імя германскага паходжаньня[1][2][3].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XIX ст. Гінтэлішкі ўваходзілі ў склад Цельшаўскага павету Ковенскай губэрні[7].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 1902 год — 176 чалавек у мястэчку Гінтэлішках і 55 чалавек у сядзібе Гінтэлішках[8]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 595, 1685.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 85 (331).
- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 140.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 1. — Warszawa, 1900. S. 500.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 468.