Віталь Скалабан
Віталь Скалабан | |
| Віталь Уладзімеравіч Скалабан | |
| Дата нараджэньня | 5 жніўня 1947 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | вёска Шылавічы, Слонімскі раён, Гарадзенская вобласьць |
| Дата сьмерці | 20 жніўня 2011 (64 гады) |
| Месца сьмерці | Менск, Беларусь |
| Месца вучобы | Ленінградзкі ўнівэрсытэт (1970) |
| Занятак | літаратуразнаўца, гісторык |
| Навуковая сфэра | Гісторыя |
| Месца працы | Нацыянальны архіў Рэспублікі Беларусь |
| Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук[d] |
| Бацька | Уладзімір Рыгоравіч Скалабан[d] |
Віталь Уладзімеравіч Скалабан (5 жніўня 1947, вёска Шылавічы Слонімскага раёну — 20 жніўня 2011[1][2], Менск) — беларускі гісторык. Кандыдат гістарычных навук.
У 1970 скончыў Ленінградзкі ўнівэрсытэт. 3 1972 працаваў у выдавецтве «Беларуская Энцыклапедыя» рэдактарам, загадчыкам рэдакцыі. У 1995—2000 намесьнік дырэктара, дарадца Беларускага навукова-дасьледчага інстытуту дакумэнтазнаўства і архіўнай справы. З 2000 намесьнік дырэктара Нацыянальнага навукова-асьветнага цэнтру імя Ф. Скарыны, з 2002 навуковы супрацоўнік Нацыянальнага архіву Рэспублікі Беларусь.
Дасьледаваў гісторыю беларускага нацыянальнага руху, культуры XIX — пачатку XX стагодзьдзяў, пытаньні архівазнаўства, краязнаўства і бібліяграфіі. Рэдактар-складальнік гістарычна-дакумэнтальнай хронікі «Памяць. Ляхавіцкі раён», выдадзенай у 1989. Адзін са складальнікаў бібліяграфічных дапаможнікаў. Аўтар шматлікіх артыкулаў. Суаўтар сцэнарыяў дакумэнтальна-мастацкіх тэлефільмаў.[3]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Памёр Віталь Скалабан. Наша Ніва (21 жніўня 2011). Праверана 30 жніўня 2011 г.
- ^ Разьвітаньне зь Віталём Скалабанам — у аўторак, у 9-й бальніцы. Наша Ніва (22 жніўня 2011). Праверана 30 жніўня 2011 г.
- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2002. С. 558
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 2-я. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-46-3.