Васіль Ткачоў

	Васіль Ткачоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1 студзеня 1948; Гута[d], Журавіцкі сельсавет, Журавіцкі раён[d], Гомельская вобласьць, БССР, СССР;
Памёр	13 лютага 2022 (74 гады)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, драматург
Узнагароды	прэмія Фэдэрацыі прафсаюзаў беларускай[d] (2011) літаратурная прэмія імя Васіля Віткі[d] (2012) Літаратурная прэмія імя Кірылы Тураўскага[d] (2013)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ткачоў.

Васі́ль Ю́р’евіч Ткачо́ў (1 студзеня 1948 в. Гута, Рагачоўскі раён) — беларускі празаік і драматург.

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сям’і вясковых настаўнікаў. Пасьля заканчэньня Ільічоўскай сярэдняй школы ў 1966 годзе працаваў у раённых газэтах у Івацэвічах і Карма. У 1967 годзе прызваны ў Савецкую Армію. Скончыў факультэт журналістыкі Львоўскай вышэйшай ваенна-палітычнай навучальні ў 1973 годзе. Служыў у Туркмэніі вайсковым карэспандэнтам. У 1979-1980 гг. працаваў рэдактарам рэклямы камбінату «Туркменгандальрэклама» (Ашхабад). З 1980 годзе — карэспандэнт шматтыражкі «Сельмашавец» (Гомель), у 1983-1985 гг. — стыліст, спэцыяльны карэспандэнт абласной газэты «Гомельская праўда». У 1989 годзе абраны сакратаром Гомельскага абласнога аддзяленьня СП БССР. Сябра СП СССР з 1989 годзе.

Адзін з найбольш вядомых прыхільнікаў і арганізатараў стварэньня беларускай сталіцы народнага гумару ў Аўцюках Калінкавіцкага раёну. Жыве ў Гомелі.

Творчасьць

Першае апавяданьне «Шчарбаты нож» надрукаваў у 1966 годзе ў часопісе «Вясёлка». Аўтар п’ес «Сівы бусел» (пастаўлена ў 1985), «Вокны» (пастаўлена ў 1985), «Прыгоды з Канапухіным» (пастаўлена ў 1988), «Лесьвіца» (пастаўлена ў 1988), «Кветкі-ягадкі» (пастаўлена ў 1990), аднаактоўкі «Дублёр» і інш. Пераклаў на беларускую мову п’есу Л. Петрушэўскай «Маскоўскі хор» (пастаўлена ў 1989).

Кнігі

1975 — «Хітры Данік», зборнік апавяданьняў для дзяцей
1984 — «Партрэт салдата», зборнік апавяданьняў для дзяцей
1985 — «Дзень у горадзе», зборнік апавяданьняў
1988 — «Пахвалі пражыты дзень», кніга публіцыстыкі
2001 — «Канфуз»
2002 — «Тратнік», кніга прозы
2003 — «Вятрак – птушка вольная», зборнік апавяданьняў
2004 — «Незвычайны дыктант»
2005 — «Вячыстыя лясы Гомельшчыны»
2009 — «Снукер», аповесьці, апавяданьні, п’есы
2020 — «Мішэнь», зборнік апавяданьняў

Узнагароды

Пераможца многіх літаратурных конкурсаў, ляўрэат прэміі Фэдэрацыі прафсаюзаў Беларусі за кнігу прозы «Снукер» (2011), прэміі імя Васіля Віткі (2012) і Кірылы Тураўскага (2013)^[2].

Крыніцы

^ ^а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо (белар.) — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 473. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2
^ Да 70-цігодзьдзя Ткачова, Сайт Мозырскай бібліятэкі

Вонкавыя спасылкі

[_abe963204ce69c82-1] а ^б Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо (белар.) — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 473. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2

[2] Да 70-цігодзьдзя Ткачова, Сайт Мозырскай бібліятэкі

[1]

[2]