Андрэй Астроўскі
Андрэй Астроўскі | ||
Пэрсанальная інфармацыя | ||
---|---|---|
Нарадзіўся | 13 верасьня 1973[1][2][3] (51 год) | |
Рост | 185 см | |
Пазыцыя | абаронца | |
Клюбы | ||
Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
1990—1993 | Дынама Берасьце | 55 (1) |
1993—1996 | Дынама Менск | 95 (10) |
1997—2000 | Дынама Масква | 88 (7) |
2000—2002 | Макабі Хайфа | 54 (1) |
2002—2003 | Арсэнал Кіеў | 39 (3) |
2004 | Масква[d] | 11 (0) |
2004—2005 | Арсэнал Кіеў | 16 (0) |
2005—2007 | Чарнаморац Адэса | 23 (0) |
Зборныя | ||
1992—1995 | Беларусь (да 21) | 13 (0) |
1994—2005 | Беларусь | 52 (1) |
Трэнэрскія клюбы | ||
2009—2010 | Хваля |
Андрэй Астроўскі (нар. 13 верасьня 1973 году) — беларускі футбаліст, абаронца. У 1994—2005 гадах правёў 52 матчы ў складзе нацыянальнай зборнай Беларусі, у якіх забіў 1 гол.
Кар’ера
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Клюбная
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы прафэсійны кантракт гулец падпісаў у веку 16 гадоў зь берасьцейскім «Дынама». Ужо на другі год знаходжаньня ў камандзе быў адным з асноўных абаронцаў клюбу. Яго заўважылі трэнэры наймацнейшага клюбу краіны менскага «Дынама». Здолеўшы вытрымаць моцную канкурэнцыю ў абароне менчукоў, Астроўскі на некалькі гадоў стаў асноўным абаронцам каманды, а ў 1994 годзе атрымаў запрашэньне ад нацыянальнай зборнай Беларусі.
Неўзабаве Астроўскі атрымаў прапанову ад расейскага «Дынама», дзе ў першым жа сэзоне ён з камандай здабыў бронзу чэмпіянату Расеі. Адгуляўшы тры сэзоны ў Маскве, футбаліст пераехаў у Ізраіль, дзе за два гады здабыў два тытулы чэмпіёна краіны з хайфаўскага «Макабі». У 2002 годзе атрымаў прапанову ад украінскага «Арсэнала», у якім згуляў тры сэзоны, зь невялікім перапынкам, калі ў пачатку 2004 года зноў паспрабаваў вярнуцца ў чэмпіянат Расеі, падпісаўшы кантракт з «Масквой». У расейскай сталіцы ня даў рады гэтым разам і вярнуўся ў «Арсэнал». Апошнім клюбам у кар’еры Астроўскага быў адэскі «Чарнаморац». У веку 34 гадоў Андрэй быў вымушаны завяршыць кар’еру праз траўму тазасьцегнавай суставы, якую гэтак і не здолеў залекаваць. Разьвітальны матч адбыўся 7 кастрычніка 2007 году ў ягоным родным Пінску паміж мясцовай камандай «Хваля» ды камандай сяброў Астроўскага[4].
Трэнэрская
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У канцы 2009 году ачоліў пінскую «Хваляй». Пасьля сямі месяцаў, праведзеных у клюбе, на ўласнае жаданьне ў сэзоне 2010 году падаў у адстаўку. У 2021 годзе быў ізноў запрошаны ў клюб у якасьці аднаго з трэнэраў[5].
Дасягненьні
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Чэмпіён Беларусі: 1993, 1994, 1995, 1995-в
- Чэмпіён Ізраілю: 2001, 2002
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в Andrey Astrowski // FBref (мн.)
- ^ а б в Andrey Ostrovski // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в ANDREI OSTROVSKI // Argentine Soccer Database (гішп.)
- ^ Прощальный матч Андрея Островского (рас.) Football.by.
- ^ Андрей Островский вошел в тренерский штаб «Волны» (рас.) Football.by.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Нарадзіліся 13 верасьня
- Нарадзіліся ў 1973 годзе
- Нарадзіліся ў Пінску
- Футбалісты клюбу «Дынама» Берасьце
- Футбалісты клюбу «Дынама» Менск
- Футбалісты клюбу «Дынама» Масква
- Футбалісты клюбу «Макабі» Хайфа
- Футбалісты клюбу «Арсэнал» Кіеў
- Футбалісты клюбу «Масква»
- Футбалісты клюбу «Чарнаморац» Адэса
- Футбалісты моладзевай зборнай Беларусі
- Футбалісты зборнай Беларусі
- Футбалісты клюбу «Хваля» Пінск
- Беларускія футбалісты