Аль-Фарабі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Перайсьці да навігацыі Перайсьці да пошуку
Аль-Фарабі
па-пэрсыдзку: ابونصر محمد بن محمد فارابی‎‎
Al-Fārābī.jpg
Дата нараджэньня каля 870[1]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці каля 950[1]
Месца сьмерці
Занятак філёзаф, фізык, тэарэтык музыкі
Навуковая сфэра натуральная гісторыя[d], мэтафізыка, матэматыка, Лёгіка, астраномія, мэдыцына і этыка
Купюра ў 10 000 тэнгэ Рэспублікі Казахстан (2003)

Абу Наср Мухамэд ібн Мухамад Узлаг ібн Тархан аль-Фарабі, ужываецца скарачэньне імя — аль-Фарабі (у латынізаванай форме — Alpharabius; 872[2],Фараб[3] — паміж 14 сьнежня 950 і 12 студзеня 951, Дамаск[3]) — філёзаф, матэматык, тэарэтык музыкі, навуковец Усходу. Адзін з найвыбітных прадстаўнікоў сярэднявечнай усходняй філаозфіі.

Аўтар камэнтароў да твораў Арыстоцеля (адсюль яго ганаровая мянушка «Другі настаўнік») і Плятона. Яго працы зрабілі ўплыў на ібн Сіну, ібн Баджу, ібн Туфайля, ібн Рушда, а таксама на філасофію і навуку сярэднявечнай Заходняй Еўропы. Яму прыпісваецца стварэнне Отрарскай бібліятэкі.

Публікацыі твораў[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Філязофскія трактаты. Алма-Ата, 1970.
  • Матэматычныя трактаты. Алма-Ата, 1972.
  • Сацыяльна-этычныя трактаты. Алма-Ата, 1973.
  • Лягічныя трактаты. Алма-Ата, 1975.
  • Камэнтары да «Альмагэсту» Пталэмэя. Алма-Ата, 1975.
  • Аб розуме і навуцы. Алма-Ата, 1975.
  • Гісторыка-філязофскія трактаты. Алма-Ата, 1985
  • натуральнанавуковыя трактаты. Алма-Ата, 1987
  • Трактаты аб музыцы і паэзіі. Алма-Ата, 1993.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б https://www.britannica.com/biography/al-Farabi
  2. ^  Corbin, Henry Hossein Nasr and Utman YahyaHistory of Islamic Philosophy. — Kegan Paul, 2001. — ISBN 978-0-7103-0416-2
  3. ^ а б Thomas Hockey et al Fārābī: Abū Naṣr Muḥammad ibn Muḥammad ibn Tarkhān al‐Fārābī. — New York: Springer, 2007. — ISBN 978-0-387-31022-0 (PDF version)

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Ардакани, Р. Д. Фараби — основоположник исламской философии. Пер. с перс. А. Абсаликова. — М.: ООО «Садра», 2014. — 132 с. — ISBN 978-5-906016-37-9.
  • Гафуров Б. Г., Касымжанов А. Х. Ал-Фараби в истории культуры. М., 1975.
  • Даукеева С. Философия музыки Абу Насра Мухаммада аль-Фараби. Алматы: Фонд Сорос — Казахстан, 2002. — 352 с. — ISBN 9965-13-819-2.
  • Касымжанов А. Х. Абу-Наср аль-Фараби. М.: Мысль, 1982.
  • Кенисарин А. М., Нысанбаев А. Н. Становление историко-философских идей в учениях Аристотеля и аль-Фараби // Вопросы философии. — 2005. — № 7. — С.136-145.
  • Кубесов А. Математическое наследие ал-Фараби. Алма-Ата: Наука, 1974.
  • Нысанбаев А. Н. Развитие фарабиеведения в Казахстане: итоги, проблемы и перспективы. // Вопросы философии. № 5. 2011. С.119-129.
  • Сагадеев А. В. Учение Ибн Рушда о соотношении философии, теологии и религии и его истоки в трудах ал-Фараби. — В кн.: Ал-Фараби. Научное творчество. М., 1975.
  • Хайруллаев М. М. Фараби, эпоха и учение. Ташкент, 1975.
  • Хайруллаев М. М. Абу Наср ал-Фараби: 873—950. М., 1982.
  • Шаймухамбетова Г. Б. Учение Платона об идеях и теория разума ал-Фараби. В кн.: Ал-Фараби. Научное творчество. М., 1975.
  • Madkour J. La place d’al-Farabi dans l’ecole philosophique musulmane. P., 1934.
  • Habib Hassan Touma. The Music of the Arabs. Trans. Laurie Schwartz. Portland (Oregon): Amadeus Press, 1996.
  • Fakhry M. Al-Farabi, Founder of islamic neoplatonism: His life, works, and influence. Oxford: Oneworld Publications, 2002.
  • Marcinkowski C. A Biographical note on Ibn Bajjah (Avempace) and an english translation of his Annotations to Al-Farabi’s «Isagoge». Iqbal Review, 43, p. 83-99.
  • Reisman D. Al-Farabi and the Philosophical Curriculum. // Adamson P., Taylor R. The Cambridge Companion to Arabic Philosophy. Cambridge University Press, 2005.
  • Corbin, H. History of Islamic Philosophy. London: Keagan Paul Int., 1993.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Commons-logo.svg Аль-Фарабі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Аль-Фарабі&oldid=1979727»