Ян Самуэль Бэкер
Ян Самуэль Бэкэр | |
| Jan Samuel Becker | |
 | |
| Род дзейнасьці | архітэктар |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 1730-я |
| Месца нараджэньня | Саксонія |
| Месца сьмерці | Менск? |
| Занятак | архітэктар |
Ян Самуэ́ль Бэ́кер (гады жыцьця дакладна ня вызначаныя) — саксонскі дойлід XVIII стагодзьдзя[1], вучань Яна Зыгмунта Дэйбля.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзіўся на пачатку 1730-х у Саксоніі. Магчыма, навучаўся ў майстэрні дрэздэнскага архітэктара Ё. К. Кнёфэля(de), пасьля якой быў прыняты ў Саксонскі будаўнічы дэпартамэнт.
У сярэдзіне XVIII стагодзьдзя зьявіўся ў ВКЛ. З 60-х рокаў працаваў у князёў Сапегаў[2].
Удзельнічаў у праектаваньні Дзярэчынскага палацу, перабудове палацу, касьцёлу дамініканаў, Петрапаўлаўскае царквы і кляштару базыльянаў у Ружанах[1]. За сваю працу над палацам архітэктар атрымаў ад Сапегаў пажыцьцёвую пэнсію 2160, а пасьля 2520 злотых[3].
Паводле інвэнтару 1793 року вядома, што за Бэкерам лічылася аднапавярховая драўляная хата ў Ружанах, а апошняе дакумэнтальнае пацьверджаньне яго пражываньня тут датаванае 1808. Апошнія пэнсійныя выплаты зьдзейсьненыя ў Менску, дзе, магчыма, і памёр дойлід.
Сярод ягоных іншых працаў касьцёл сьв. Станіслава ў Няміраве. Акрамя праекту перабудовы ружанскіх уладаньняў Сапегаў, захаваліся таксама й праекты для іхніх уладаньняў у Вільні, Высокім, Дзярэчыне, Крыстыянпалі. Дзякуючы Самуэлю Бэкеру палацава-паркавае мастацтва на Беларусі дасягнула якаснага эўрапейскага ўзроўню, а ягоныя творы сталі ўзорам беларускага клясыцызму[4].
Крыніцы і заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б Беккер Ян Самуэль // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 48.
- ^ Dzien trzeci w Rozanach Białoruś. Instrukcja Obsługi Праверана 31 траўня 2012 г.
- ^ История Ружан (XVIII в.) (рас.) Всё о Ружанах Праверана 31 траўня 2012 г.
- ^ Ірына Мароз. Прыдворны архітэктар // Дзедзіч. — люты 2012. — № 2 (71). — С. 9.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ірына Мароз. Прыдворны архітэктар // Дзедзіч. — люты 2012. — № 2 (71).