Ян Рэжняк

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Ян Рэжняк
14 красавіка 1919(1919-04-14)[1]19 верасьня 2007(2007-09-19) (88 гадоў)
Jan Reznak Photo.jpg
Месца нараджэньня Ябланіца
Месца сьмерці Мартын
Прыналежнасьць Славаччына
Гады службы 1938—1948
Частка Slovak roundel WW2.svg Славацкія паветраныя сілы (1940—1944)
Roundel of the Czech Republic.svg Чэхаславацкая ваенная авіяцыя (1945—1948)
Узнагароды
Ордэн Жалезны крыж 1-й клясы
Ордэн Жалезны крыж 2-й клясы

Ян Рэжняк (па-славацку: Ján Režňák; 14 красавіка 1919, Ябланіца — 19 верасьня 2007, Мартын) — найбольш пасьпяховы ас Славацкіх паветраных сілаў, атрымаў 32 перамогі ў паветры.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Рэжняк нарадзіўся ў загорскай вёсцы Яблоніца ў Сэніцы ў сям’і сталяра. Пасьля сканчэньня школы займаўся ў аэраклюбе на браціслаўскім аэрадроме Вайнары, пазьней працягваў у 3-м зьнішчальным палку імені Штэфаніка ў Сьпіскай Новай Вэсі.

Пасьля распада Чэхаславаччыны ў сакавіку 1939 году полк пераходзіць у склад Першай Славацкай рэспублікі. Ян Рэжняк быў пераведзены ў П'ешцяны ў эскадрылью № 13. 3 ліпеня 1941 году эскадрылья, узброеная 11 састарэлымі біплянамі Авія Б-534 пераводзіцца ў Самбар, пасьля ў Львоў і Чарткоў. Тут яны праводзяць разьведвальныя палёты.

15 жніўня 1941 году эскадрыльля пасьля стратаў пераводзіцца назад у П’ешцяны. 25 лютага 1942 году Рэжняк, разам з 17 астатнімі лётчыкамі, быў перакваліфікаваны на Мэсэршміт Bf.109. 27 кастрычніка 1942 году Рэжняк быў пераведзены ў Майкоп. 17 студзеня 1943 над вёскай Смаленская ён зьбіў свой першы самалёт — И-153. Да 6 ліпеня 1943 году Рэжняк ваяваў на Кубані, пасьля вярнуўся ў Славаччыну, дзе эскадрыльля № 13 павінна была ахоўваць Браціславу ад налётаў амэрыканскай авіяцыі.

У 1944 годзе Рэжняк адмовіўся ўдзельнічаць у антыфашысцкім Славацкім народным паўстаньні, але адначасова не прыняў прапанову немцаў стаць пілётам люфтвафэ. У 1945 годзе быў арыштаваны, але адразу ж вызвалены.

Пасьля вайны застаўся ў арміі, але ў 1948 годзе быў звольнены з арміі, заставаўся авіяканструктарам. У 1951 годзе быў звольнены і ўжо астатняе жыцьцё працаваў як канструктар у Поваскай Быстрыцы і П’ешцянах. Ввыйшаў на пэнсію ў 1979 годзе, да сваёй сьмерці пражываў у П’ешцянах.

Узнагароджаны шэрагам нямецкіх, славацкіх і харвацкіх мэдаляў.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]