Юнць
| Юнць лац. Junć | |
| Jundt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Юнда |
| Вытворныя формы | Унта |
| Зьвязаныя імёны | Юндзіла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Юнць» | |
Юнць, Юнда — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Юнт (Jundt) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова юнд- (юнт-) паходзіць ад гоцкага junda 'маладосьць'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Юндзіла (Юндзель), адзначалася германскае імя Jundel (Juncila).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, сьцьвярджае беларускае паходжаньне літоўскіх імёнаў Юнда (Junda) і Юндзіл (Jundził) — ад юны 'малады' з даданьнем суфікса -да, адкуль гэтыя імёны запазычалі ў летувіскую мову[3].
Адзначалася гістарычнае бытаваньне ў Польшчы імёнаў Юнта / Юнда: Juntha / Iunda (1409 год), Juntha (1411 год), Iunta (1436 год), Iuntha (1444 год)[4].
У Прусіі бытавалі імёны Jvnde / Junde (1299, 1389 і 1422 гады)[5], Junder[a] (1390 год)[5]. У 1599 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Joannes Junterus, Risenburgensis Borussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Juntiewa (1786—1788 гады)[8][b].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Юнда (Jundo) — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[11].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 356.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 25.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 501.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 41.
- ^ Dammel A., Dräger K., Heuser R., Schmuck M. Deutscher Familiennamenatlas. Bd. 2. Graphematik / Phonologie der Familiennamen II: Konsonantismus. — Berlin, 2011. S. 373—374.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 146.
- ^ Mickienė I., Petrūnaitytė J. Vyrų įvardijimai Radviliškio Švč. Mergelės Marijos Gimimo bažnyčios 1786—1788 m. ir 1813—1814 m. krikšto metrikų knygose // Lituanistica. Nr. 3, 2019. P. 190.
- ^ Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 38.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 219.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 854.