Перайсьці да зьместу

Сіямская котка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Сіямская котка
Характарыстыка
Мянушка Meezer[2]
Названая ў гонар Сіяму — былой назвы Тайлянду[3][1]
Даўжыня шэрсьці караткашэрсная[1]
Колер вачэй блакітны[d]
Колер гл. ніжэй
Маса 5 кг
Чаканая працягласьць жыцьця 15 год[4]
Вышыня 0,2 м[5] або 0,25 м[5]
Кошт 600 $[2] і 1200 $[2]
Паходжаньне
Краіна Тайлянд Тайлянд
Клясыфікацыя FIFe
Катэгорыя IV — Siamese & Oriental
Стандарт SIA
Клясыфікацыя WCF
Катэгорыя 4 — Siamese / Oriental Shorthair
Стандарт SIA
Клясыфікацыя CFA
Стандарт PDF
Клясыфікацыя GCCF
Стандарт PDF
Клясыфікацыя ACFA
Стандарт PDF

Сія́мская ко́тка (па-тайску: แมวไทย / แมวสยาม) — папулярны караткашэрсны[1] завод свойскіх котак родам з Тайлянду. Назва коткі паходзіць ад назвы Тайлянду да 1939 году — Сіям[3][1]. Сіямская котка — гнуткая котка з доўгім целам, тонкімі лапамі й доўгім тонкім хвастом. У яе доўгая клінаватая галава й блакітныя вочы[3].

Сіямская котка была выведзеная ад вічыянмацкай пароды ляндрас, адной зь некалькіх разнавіднасьцяў тайляндзкіх котак. Арыґінальная сіямская котка стала адной з самых папулярных парод у Эўропе й Паўночнай Амэрыцы ў XIX стагодзьдзі[6].

Сіямская котка мае вельмі характэрную зьнешнасьць, адметнымі рысамі якой зьяўляюцца тонкае, доўгае, гнуткае цела, галава ў выглядзе доўгага кліну, вялікія міндалепадобныя коса пастаўленыя вочы ярка-сіняга колеру, вельмі вялікія вушы, шырокія ў падставе й завостраныя на канцох, пастаўленыя такім чынам, каб паміж мочкай носа й кончыкамі вушэй ўтвараўся роўнабаковы трыкутнік[1].

Шэрсьць кароткая, шчыльна прылеглая да цела, без падшэрстка. Вельмі доўгі хлыстообразный хвост, тонкі ад самага заснаваньня з завостраным доўгім кончыкам[1].

Сіямскія коткі, як правіла, вельмі ласкавыя й разумныя коткі, вядомыя сваёй таварыскасьцю. Шмат каму зь іх падабаецца быць зь людзьмі, і іх часам называюць «экстравертамі». Часта яны моцна прывязваюцца да аднаго чалавека[7].

Мірна Мілані апісвае сіямскіх котак як больш дзённых, больш схільных трымацца бліжэй да свайго гаспадара й менш схільных да паляваньня, чым іншыя коткі[8].

Сіямскія коткі лёгка паддаюцца дрэсіроўцы[9].

Сіямскія коткі могуць мець больш за 100 розных варыянтаў афарбоўкі й малюнка[10].

У выніку скрыжаваньня й гібрыдызацыі з чатырох асноўных клясычных афарбовак, якія зьяўляюцца вынікам мутацыі й існуюць натуральным чынам ў ґеноме сіямскіх котак, зьявіліся іншыя варыяцыі афарбоўкі.

Акрамя таго, існуюць адпаведныя камбінацыі з «tortie» (ангельская назва панцыра чарапахі, ґенэтычны чырвоны колер) і паласатым малюнкам[11].

Асаблівасьці размнажэньня

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Коткі сіямскага заводу пладавітыя. Нашчадзтва могуць прыносіць двойчы ў год. Колькасьць кацянят у прыплодзе — 5—6 (да 10). Кацяняты нараджаюцца сьветлымі, без пазнак, хутка разьвіваюцца. Пазнакі зьяўляюцца празь некалькі тыдняў, а канчаткова фармуюцца да падгадаванаму ўзросту. Афарбоўка сіямаў тэрмазалежная.

  1. ^ а б в г д е Сизова О. А. (21 лютага 2023) Сиамская кошка // Большая российская энциклопедия: научно-образовательный портал (рас.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  2. ^ а б в https://cats.com/cat-breeds/siamese
  3. ^ а б в The Editors of Encyclopaedia (20 лютага 2024) Siamese // Encyclopedia Britannica (анг.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  4. ^ https://www.marthastewart.com/8059377/longest-living-cat-breeds
  5. ^ а б https://www.dailypaws.com/cats-kittens/cat-breeds/siamese
  6. ^ National Siamese Cat Day Facts (анг.). Veterinary Medicine News. Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  7. ^ Connor, Janine I am Siamese — How to raise Siamese cats and kittens. — Focal, 2007. — ISBN 978-0-9804291-0-7 (анг.)
  8. ^ Myrna M. Milani, D. V. M. The Body Language and Emotion of Cats. — New York: Quill, 1987. — ISBN 978-0-688-12840-1 (анг.)
  9. ^ А. Капра Породы // Кошки. Справочник. — Масква: АСТ, 2001. — 256 с. — ISBN 5-17-006859-x, ISBN ББК 46, ISBN 74 (рас.)
  10. ^ Farbcodes der Siamkatze (PDF) (ням.). Webseite WCF. Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  11. ^ Übersicht der Siamkatzen „Pointed“ (mit Siam-Abzeichen) (ням.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  • Заведия Т. Л. Сучасна енциклопедія любителя кішок: 1500 корисних порад фахівців. — Донецьк: БАО, 2004. — ISBN 966-548-910-0 (укр.)