Судвоішкі (Ковенскі павет)

	Судвоішкі; лац. Sudvojiški
	лет. Sudvariškės
Краіна:	Летува
Павет:	Ковенскі
Раён:	Прэнскі
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°37′41″ пн. ш. 24°15′0″ у. д. / 54.62806° пн. ш. 24.25° у. д.Каардынаты: 54°37′41″ пн. ш. 24°15′0″ у. д. / 54.62806° пн. ш. 24.25° у. д.
	Судвоішкі на мапе Летувы Судвоішкі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Судвоішкі.

Судвоішкі (лет. Sudvariškės) — вёска ў Летуве, на рацэ Альшы. Уваходзяць у склад Стаклішкаўскага староства Прэнскага раёну Ковенскага павету.

Назва

Судзівой — імя славянскага паходжаньня, якое ўтварылася ад праславянскага *sǫditi 'судзіць' і *vojь 'ваяр'^[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[4].

Гісторыя

У XIX ст. Судвоішкі ўваходзілі ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні^[5].

Насельніцтва

1905 год — 240 чалавек^[6]

Крыніцы

^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 1: Odapelatywne nazwy osobowe. — Kraków, 2001. S. 347.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 553.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 323.

[1] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 1: Odapelatywne nazwy osobowe. — Kraków, 2001. S. 347.

[2] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[3] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[5] Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 553.

[6] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 323.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]