Сартрувіль
| Сартрувіль | |||
| |||
| |||
| Краіна: | Францыя | ||
| Кіраўнік: | П’ер Фон[d] | ||
| Плошча: |
| ||
| Вышыня: | 22 м н. у. м. | ||
| Насельніцтва: |
| ||
| Паштовы індэкс: | 78500 | ||
| Геаграфічныя каардынаты: | 48°56′43″ пн. ш. 2°10′12″ у. д. / 48.94528° пн. ш. 2.17° у. д.Каардынаты: 48°56′43″ пн. ш. 2°10′12″ у. д. / 48.94528° пн. ш. 2.17° у. д. | ||
Сартрувіль на мапе Францыі   Сартрувіль | |||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||
| https://sartrouville.fr | |||
.svg)
Сартрувíль (па-француску: Sartrouville) — места і муніцыпалітэт у Францыі, у рэгіёне Іль-дэ-Франс, дэпартамэнт Іўлін. Насельніцтва — 51 967 (2017)[3]. Муніцыпалітэт месьціцца за 17 км ад Парыжу, за 15 км ад Вэрсалю.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Няма дадзеных, якія сьведчылі б пра тое, што Сартрувіль быў заселены ў дагістарычны час[4].
Тэрыторыя Сартрувілю хутчэй усяго была заселеная ў гала-рымскі пэрыяд, таму што зброя гэтага пэрыяду была знойдзеная на месцы Марсавага поля, недалёка ад царквы і могілак, якія яе атачалі. У пясчаных кар’ерах Вадуара былі знойдзеныя некалькі саркафагаў, якія, здаецца, датуюцца гала-рымскай эпохай, а таксама косткі і ржавая зброю таго часу. Блізкасьць месца пад назвай Camp сьведчыць аб наяўнасьці тут гала-рымскага лягеру[4].
Сартрувільская бажніца была ўзьведзеная ў XII—XIII стагодзьдзях[5].
Беларусь і Сартрувіль
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Пасьля Другой сусьветнай вайны ў 1952 годзе ў Сартрувіль з Парыжу перабраліся некалькі беларускіх сем’яў і пабудавалі там дамы: сярод іх сям’я Ўладзімера і Эвэліны Шыманцоў зь дзецьмі Івонкай Сурвілай і Лявонам Шыманцом. Бацькі Івонкі Сурвілы і Лявона Шыманца да сьмерці пражылі ў Сартрувілі, пахаваныя на мясцовых могілках[6].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ База зьвестак францускіх камунаў — Institut national de l'information géographique et forestière.
- ^ Populations de référence 2022 (фр.) — INSEE, 2024.
- ^ L’organisation du recensement, insee.fr, https://www.insee.fr/fr/information/2383265
- ^ а б Adolphe Roca, Sartrouville évolution d’un village en banlieue parisienne, 2e édition 1991.
- ^ Paul Guériot, Souvenirs historiques sur Sartrouville et les environs, Mairie de Sartrouville, 1970.
- ^ Івонка Сурвіла. ДАРОГА. Стоўпцы — Капэнгаген — Парыж — Мадрыд — Атава — Менск. (Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагодзьдзе.) — Радыё Свабодная Эўропа/ Радыё Свабода, 2008, с. 43-45.