Пятро Прыходзька

	Пятро Прыходзька
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	25 лютага 1920; Хоцімскі раён, Магілёўская вобласьць, БССР;
Памёр	20 лістапада 2006 (86 гадоў) або 30 лістапада 2006 (86 гадоў); Менск, Беларусь;
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	перакладнік, пісьменьнік, паэт
Узнагароды	літаратурная прэмія імя Аркадзя Куляшова (1985)

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Прыходзька.

Пятро (Пётар Фёдаравіч) Прыходзька (25 лютага 1920, вёска Альшоў, Хоцімскі раён, Магілёўская вобласьць — 30 лістапада 2006, Менск) — беларускі паэт, перакладчык.

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1936 годзе працаваў кіраўніком спраў Хоцімскага райкаму камсамолу. Пасьля заканчэньня Магілёўскай газэтнай партыйнай школы (1938) — адказны сакратар хоцімскай раённай газэты «Калгасная зьвязда». У 1939 годзе, пасьля заканчэньня Хоцімскай сярэдняй школы, паступіў у Камуністычны інстытут журналістыкі імя С. М. Кірава ў Менску. У 1940 годзе прызваны ў Савецкую Армію. Удзельнічаў у баях на Бранскім фронце, на Курскай дузе, у вызваленьні Беларусі, Польшчы, у баях за Бэрлін, за вызваленьне Прагі. З 1947 году працаваў у акруговай газэце «Во славу Родины» (Менск), іншых ваенных газэтах. У 1953 годзе дэмабілізаваны. У 1956 годзе скончыў Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Працаваў у часопісе «Беларусь» (1953—1954), газэтах «Звязда» (1956—1957), «Літаратура і мастацтва» (1957—1961), на менскай студыі дакумэнтальных фільмаў (1961—1966). У 1967—1971 гг. — рэдактар выдавецтва «Беларусь», у 1972—1979 гг. — старшы рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура».

Творчасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Аўтар зборнікаў паэзіі «Голас сэрца» (1947), «Салдаты міру» (1951), «Ранак над Эльбай» (1952), «Пасьля разьвітаньня» [1958), «Цёплы каравай» (1960), «Вішнёвы агонь» (1963), «Сонца раней узышло» (вершы і паэмы, 1967), «Калінавыя зоры» (вершы і паэма, 1969), «Прызнаньне: Выбранае» (1970), «Не здадзеныя вышыні» (вершы і паэма, 1972), «На пераправе» (вершы і паэмы, 1974), «Лірыка» [1975), «Пляцдарм» (вершы і паэма, 1978), «Лісты з даў» (выбранае, 1980), «Вячэрняя паверка» (вершы, баляды, паэмы, 1982), «Парог памяці» (вершы, баляды, паэмы, 1983), «Апаленыя вёрсты» (вершы, баляда, паэма, 1986), «Водгульле грому» (1989), «Споведзь любові» (выбранае, 1990) і кнігі нарысаў «На новых землях» (з П.Багаценкавым, 1954). Для дзяцей выдаў зборнік вершаў «Сустрэча з маленствам» (1967), «Каляка-маляка» (1981), «Сьцяблінка» (1986), паэму «Сын камунара» (1973).

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Ляўрэат Літаратурнай прэміі БССР імя А. Куляшова (1985) за зборнік «Парог памяці».
Узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, двума ордэнамі Айчыннай вайны II ступені і мэдалямі.