Тэхніка (па-старажытнагрэцку: τεχνικός ад па-старажытнагрэцку: τέχνη — мастацтва, майстэрства) — сукупнасьць сродкаў чалавечай дзейнасьці, створаных для ажыцьцяўленьня працэсаў вытворчасьці і абслугоўваньня невытворчых патрэбаў грамадзтва. Таксама азначае навыкі і прыёмы ў нейкім відзе дзейнасьці — тэхніка шахматнай гульні, тэхніка танца, тэхніка ігры на фартэпіяна і падобнае. У тэхніцы матэрыялізаваныя веды і вытворчы досьвед, набытыя чалавецтвам у працэсе разьвіцьця. Тэхніка аблягчае працоўныя намаганьні чалавека і павышае іх эфэктыўнасьць, дае магчымасьць пераўтвараць прыроду. Па меры разьвіцьця тэхніка замяняе чалавека ў выкананьні тэхналягічных функцый, зьвязаных з фізычнай і разумовай працай. Тэхніка ўдзейнічае на прадметы працы пры стварэньні матэрыяльных і культурных даброт; выкарыстоўваецца для атрыманьня, перадачы і ператварэньня энэргіі; дасьледаваньня законаў разьвіцьця прыроды і грамадзтва; перамяшчэньня і сувязі; збору, зьбераганьня і перадачы інфармацыі; кіраваньня грамадзтвам; бытавога абслугоўваньня; вядзеньня вайны і забесьпячэньня абароны. Агульнапрынятай клясыфікацыі тэхнікі няма. Паводле функцыянальнага прызначэньня адрозьніваюць тэхніку вытворчую, бытавую, навуковых дасьледаваньняў, адукацыі і культуры, ваенную, мэдыцынскую і іншую. Асноўную частку тэхнічных сродкаў складае вытворчая тэхніка, да якой належаць машыны, мэханізмы, інструмэнты, апаратура кіраваньня машынамі і тэхналягічнымі працэсамі, вытворчыя будынкі і збудаваньні, чыгункі, масты, рухомы састаў, сродкі камунікацыі, сувязі. Паводле галіновай структуры вытворчасьці адрозьніваюць тэхніку прамысловасьці, транспарту, сельскай гаспадаркі; паводле прыналежнасьці да асобных структурных падразьдзяленьняў вытворчасьці — авіяцыйную, мэліярацыйную, энэргетычную; паводле прыроднай асновы асобных галін тэхнікі — атамную, халадзільную, вылічальную і іншае….:::::::::::::::: чытаць далей
Аўгуст Вільгельм Майбах (па-нямецку: August Wilhelm Maybach; 9 лютага 1846, Гайльброн — 29 сьнежня 1929, Штутгарт) — нямецкі аўтаканструктар і прадпрымальнік. - Калі Вільгельму Майбаха было 8 гадоў, яго сям'я пераехала з Лёвенштайна (Вюртэмберг) у Штутгарт. Праз тры гады пасьля пераезду ён асірацеў. Ён жыў 13 гадоў у прытулку ў Ройтлінгэне, у якім выхоўваліся і навучаліся сіроты з бедных сем'яў. У гэтым прытулку Вільгельм Майбах атрымлівае прафэсію чарцёжніка і канструктара. Там жа ён упершыню сустракае Готліба Даймлера: Даймлер займаў пасаду кіраўніка машынабудаўнічага завода, у яго службовыя абавязкі ўваходзіла шэфства над прытулкам. Вільгельма Майбаха разьмеркавалі ў памагатыя да Даймлер. Надалей Майбах суправаджае свайго заступніка ў многіх гарадах Германіі...:::::::::::::::: чытаць далей
