Папскія зуавы
Папскія зуавы (па-лацінску: Zuavi Pontifici) — жаўнеры, якія былі сфармаваны дзеля абароны Папскай вобласьці ў 1860 годзе. Папскія зуавы былі галоўным чынам маладыя людзі, не знаходзяцца ў шлюбе й рыма-каталікамі, якія падахвоціліся дапамагчы папе рымскаму Піюсу IX у ягонай барацьбе супраць Італьянскага Рысаджымэнта. Яны сфармавалі міжнародны полк, з добраахвотнікаў з Фляндрыі, Францыі, Нідэрляндаў, Баварыі, Канады й іншых краін.
На травень 1868 году ў шэрагах папскіх зуаваў налічвалася 4592 чалавек. Сярод іх было 1910 галяндцаў, 1301 француз, 686 бэльгійцаў, 157 подданых Папскай вобласьці, 135 канадцаў, 101 ірляндзец, 87 прусакоў, 50 ангельцаў, 32 гішпанца, 22 немца зь дзяржаваў, iншых, чым Прусія, 19 швайцарцаў, 14 амэрыканцаў, 14 нэапалітанцаў, 12 мадэнцаў, 12 палякаў, 10 шатляндцаў, 7 аўстрыйцаў, 6 партугальцаў, 6 тасканцаў, 3 мальтыйцы, 2 расейцаў і па адным добраахвотніку ад астравоў Паўднёвых мораў, Індыі, Афрыкі, Мэксыкі, Пэру й Чаркесіі.
Пасьля таго, калі Рым быў узяты Віктарам Эмануілам II ў 1870 годзе папскія зуавы служылі ўраду Нацыянальнай абароны ў Францыі ў пэрыяд франка-прускай вайны й былі расфармаваныя пасьля ўступленьня прускіх войскаў у Парыж. Уніформа мела такі ж крой, як у францускіх зуаваў, але адрозьнівалася ад іхняга колерам: шэрая з чырвонай аздабленьнем. Шэра-чырвонае кепі было заменена на паўночнаафрыканскімі фэс.
 | На гэты артыкул не спасылаюцца іншыя артыкулы Вікіпэдыі. Калі ласка, прастаўце спасылкі на яго ў іншых артыкулах. |