Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх (Шчучын)

Помнік грамадзянскай архітэктуры
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх
Палац Друцкіх-Любецкіх
Краіна	Беларусь
Места	Шчучын
Каардынаты	53°36′37″ пн. ш. 24°44′28″ у. д. / 53.61028° пн. ш. 24.74111° у. д. / 53.61028; 24.74111Каардынаты: 53°36′37″ пн. ш. 24°44′28″ у. д. / 53.61028° пн. ш. 24.74111° у. д. / 53.61028; 24.74111
Архітэктурны стыль	клясыцыстычная архітэктура^[d] і нэаклясыцызм
Аўтар праекту	Тадэвуш Раствароўскі^[d]
Заснавальнік	Уладзіслаў Друцкі-Любецкі^[d]
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх на мапе Беларусі Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх
Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх на Вікісховішчы

Палацава-паркавы комплекс Друцкіх-Любецкіх — помнік архітэктуры і садова-паркавага мастацтва XVIII — пачатку XX ст. у Шчучыне. Знаходзіцца ў паўночнай частцы места, на беразе ракі Тураўкі^[a]. Твор архітэктуры нэаклясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Комплекс складаецца з мураваных палаца, гаспадарчых пабудоваў і парку (не захаваўся).

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Сядзіба ў Шчучыне пачала фармавацца ў другой палове XVIII ст. на сродкі ўладальнікаў маёнтку Шчукаў паводле праекту архітэктара дэ Фленэрса.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У пачатку XІX ст. маёнтак перайшоў да князёў Друцкіх-Любецкіх. У 1892—1895 гадох на заказ князя Ўладзіслава Друцкага-Любецкага (1864—1913) віленскі архітэктар Тадэвуш Раствароўскі (1860—1928) спраектаваў новы палацава-паркавы комплекс. З прычыны хваробы князя будаваньне ішло марудна.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Каля 1921 году з вайсковай службы ў палац вярнуўся апошні ўладальнік маёнтку князь Ян Друцкі-Любецкі (1898—1990), які, аднак, ня здолеў цалкам скончыць аздобу інтэр’ераў.

За савецкім часам у палацы разьмяшчалася адміністрацыйная ўстанова. Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зьнішчылі парк дзеля будаваньня вайсковага жылога комплексу.

У пачатку ХХІ ст. праводзіліся рэстаўрацыйныя працы, і ў верасьні 2015 году палац адрылі наведнікам, у ім дзейнічае цэнтар дзіцячай творчасьці і краязнаўчы музэй.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Палац — помнік архітэктуры нэаклясыцызму. Гэта 2-павярховы прастакутны ў пляне будынак сымэтрычнай кампазыцыі на высокім цокалі. З агульнага аб’ёму з боку галоўнага фасада выдзяляюцца тры ўзаемазьвязаныя аб’ёмы. Цэнтральны аб’ём адсоўваецца зьлёгку ўсярэдзіну, утвараючы такім чынам мансарду ў выглядзе лёджыі з дзьвюма іянічнымі калёнамі, з бакоў — 2-павярховыя аб’ёмы, падзеленыя пілястрамі. Дах роўны, накрыты бляхай. Фасады пэрымэтрам завяршаюцца разьвітым карнізам, які аздабляе моцна прафіляваная ляпніна, і парапэтам з атыкам у цэнтры. Прастакутныя аконныя праёмы дэкаруюцца сандрыкамі, да ўваходу вядуць шырокія сходы.

Плян калідорны, мае нерэгулярны характар. Жылыя памяшканьні ў асноўным групаваліся ўздоўж галоўнага фасада і двух бакавых, а з паркавага фасада разьмяшчаліся парадныя памяшканьні. Інтэр’ер аздабляецца ў клясыцыстычнай манеры^[1]