Новая дэмакратыя (Грэцыя)

	Новая дэмакратыя
	па-грэцку: Νέα Δημοκρατία
Заснавальнік	Канстантынас Караманліс[d]
Дата заснаваньня	4 кастрычніка 1974
Штаб-кватэра	Калітэя, Паўднёвыя Атэны[d], Атыка, Decentralized Administration of Attica[d], Грэцыя; Атэны, Грэцыя;
Ідэалёгія	кансэрватызм, хрысьціянская дэмакратыя[d] і эканамічны лібэралізм[d]
Афіцыйны сайт	nd.gr

Новая дэмакратыя (па-грэцку: Νέα Δημοκρατία) — лібэральна-кансэрватыўная^[1]^[2] палітычная партыя ў Грэцыі. У сучаснай грэцкай палітыцы Новая дэмакратыя ёсьць галоўнай правацэнтрысцкай партыяй^[3] і адной зь дзьвюх асноўных партыяў краіны поруч з Усегрэцкім сацыялістычным рухам (УСР). Новая дэмакратыя і УСР былі створаныя пасьля зрынаньня вайсковай хунты ў 1974 годзе і кіравалі Грэцыяй па чарзе на працягу наступных чатырох дзесяцігодзьдзяў. Пасьля заняпаду УСР галоўным канкурэнтам Новай дэмакратыі стала Кааліцыя радыкальных левых. У 2019 годзе партыя павярнула сабе большасьць, пасьля чатырох з паловай гадоў у апазыцыі, а прэм’ер-міністрам стаў прадстаўнік партыі Кірыякас Міцатакіс.

Падтрымка партыі маецца за кошт шырокай выбарчай базы, пачынаючы ад цэнтрыстаў да кансэрватараў, а таксама ад нацыяналістаў да постмадэрністаў. З геаграфічнай пункту гледжаньня патрымкай партыя карыстаецца ў сельскай мясцовасьці Грэцыі, а таксама ў галоўных гарадах — Атэнах і Тэсалёніках. Партыя была закладзеная ў 1974 годзе Канстантынасам Караманлісам, і ў тым жа годзе яна ўтварыла першы кабінэт Трэцяй Грэцкай рэспублікі. Новая дэмакратыя ёсьць сябрам Эўрапейскай народнай партыі, якая ёсьць найбуйнейшай эўрапейскай палітычнай партыі з 1999 году.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ José M. Magone (2003). «The Politics of Southern Europe: Integration into the European Union». Praeger. — С. 148. — ISBN 978-0-275-97787-0.
^ Derek W. Urwin (2014). «The Community of Europe: A History of European Integration Since 1945». Routledge. — С. 206. — ISBN 978-1-317-89252-6.
^ Robert Thomson (2011). «Resolving Controversy in the European Union: Legislative Decision-Making before and after Enlargement». Cambridge University Press. — С. 90. — ISBN 978-1-139-50517-8.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Афіцыйны сайт.

[1] José M. Magone (2003). «The Politics of Southern Europe: Integration into the European Union». Praeger. — С. 148. — ISBN 978-0-275-97787-0.

[2] Derek W. Urwin (2014). «The Community of Europe: A History of European Integration Since 1945». Routledge. — С. 206. — ISBN 978-1-317-89252-6.

[3] Robert Thomson (2011). «Resolving Controversy in the European Union: Legislative Decision-Making before and after Enlargement». Cambridge University Press. — С. 90. — ISBN 978-1-139-50517-8.

[1]

[2]

[3]