Мэры Эрыставі

Мэры Эрыставі
	Мэры Эрыставі
Дата нараджэньня	1888
Месца нараджэньня	Батумі, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	21 студзеня 1986
Месца сьмерці	Парыж;
Месца пахаваньня	расейскія могілкі Сэн-Жэнэўеву-дэ-Буа[d];
Занятак	фрэйліна
Бацька	Prokof Shervashidze[d]
	Мэры Эрыставі ў Вікісховішчы

Мэры Эрыставі (па-грузінску: მერი ერისთავი; 1888 — 21 студзеня 1986) — грузінская арыстакратка, ікона моды і адна з самых першых мадэляў Како Шанэль. Перад рэвалюцыяй у Расеі ў 1917 годзе займала салідную пасаду ў грузінскім вышэйшым грамадзтве, а таксама пры расейскім імпэратарскім двары. Часам Мэры лічаць музай грузінскага паэту Галактыёна Табідзэ.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзілася ў грузінскім горадзе Батумі ў сям’і генэрал-маёра прынца Пракофа Шэрвашыдзэ. Праз сваю прыгажосьць была вельмі вядомая ў вышэйшых колах Грузіі, акрамя таго, атрымлівала камплімэнты ад расейскага імпэратара Мікалая II, калі ён сустрэў яе падчас візыту ў Тыфліс у 1912 годзе. Паколькі ейны бацька стаў чальцом імпэратарскай Думы, сям’і неўзабаве давялося пераехаць у Санкт-Пецярбург, дзе Мэры стала фрэйлінай імпэратрыцы Аляксандры Фёдараўны. Пасьля сьмерці бацькі Мэры вярнулася ў родную Грузію і правяла астатнюю частку маладосьці на захадзе краіны са сваёй маці і сёстрамі-блізьнятамі Элен і Тамарай.

Пасьля стварэньня Першай грузінскай рэспублікі пасьля расейскай рэвалюцыі жаніх Мэры прынц Георгі Эрыставі вярнуўся ў Грузію з намерам ажаніцца зь ёй. Яны ўступілі ў шлюб у Кутаісі неўзабаве пасьля ягонага прыбыцьця і, верагодна, з нагоды бясьпекі, назаўсёды пасяліліся ў краіне, якая ў той час мела пэўную абарону, гарантаваную Нямеччынай. Мірны час у Грузіі праіснаваў нядоўга, і пара была вымушана пакінуць краіну ў сакавіку 1921 году падчас уварваньня савецкіх войскаў. Каб пазьбегнуць зьняволеньня, дэпартацыі альбо сьмерці, Мэры разам зь іншымі вядомымі грузінскімі шляхцічамі і ўрадоўцамі выправілася з краіны на карабелі з Батумі. Узьядналася з мужам у Стамбуле, а потым удваёх яны выправіліся ў Францыю, дзе і пасяліліся.

Першы час у Францыі сям’я жыла ня вельмі шыкоўна, але пасьля адкрыцьця ўласнага атэлье і пачатку супрацоўніцтва з Како Шанэль, пара значна выправіла сваё матэрыяльнае становішча. Неўзабаве пасьля гэтага Георгі памёр і Мэры засталася адна, бо ў пары не было дзяцей. Астатняе жыцьцё Мэры правяла ў адзіноце, зрэдку кантактуючы зь іншымі грузінскімі эмігрантамі, за выключэньнем наведваньняў мясцовага прыходу Грузінскай праваслаўнай царквы. У апошнія гады жыцьця была вымушана пераехаць у дом састарэлых, дзе дзякуючы палепшанаму фінансаваму становішчу ёй была прадастаўлена асабістая пакаёўка.