Мантвілішкі (Віленскі павет)

	Мантвілішкі; лац. Mantviliški
	лет. Mantviliškės
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Салечніцкі
Насельніцтва:	180 чал. (2001);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°12′0″ пн. ш. 25°2′0″ у. д. / 54.2° пн. ш. 25.03333° у. д.Каардынаты: 54°12′0″ пн. ш. 25°2′0″ у. д. / 54.2° пн. ш. 25.03333° у. д.
	Мантвілішкі на мапе Летувы Мантвілішкі

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Мантвілішкі.

Мантвілішкі (лет. Mantviliškės) — вёска ў Летуве, каля ракі Вярсокі. Уваходзяць у склад Калесьніцкага староства Салечніцкага раёну Віленскага павету.

Назва

Паводле францускага лінгвіста-германіста Раймонда Шмітляйна, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў, імя Монтвіл цалкам адпавядае старажытнаму германскаму імю Muntwil^[1], ад якога ўтварыліся назвы некалькіх мясцовасьцяў у Францыі^[2] (таксама адзначалася старажытнае германскае імя Wilmunt^[3]).

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[6].

Гісторыя

У XIX ст. Мантвілішкі ўваходзілі ў склад Лідзкага павету Віленскай губэрні^[7].

Насельніцтва

1905 год — 137 чалавек у вёсцы Мантвілішках і 29 чалавек у ваколіцы Мантвілішках^[8]

Крыніцы

^ Schmittlein R. L’anthroponyme germanique employé d’une façon absolue en fonction toponymique (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1961. P. 204.
^ Schmittlein R. L’anthroponyme germanique employé d’une façon absolue en fonction toponymique // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1962. P. 115.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1604.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. VI. — Warszawa, 1885. S. 664.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 214.

[1] Schmittlein R. L’anthroponyme germanique employé d’une façon absolue en fonction toponymique (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1961. P. 204.

[2] Schmittlein R. L’anthroponyme germanique employé d’une façon absolue en fonction toponymique // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1962. P. 115.

[3] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1604.

[4] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[5] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[6] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[7] Słownik geograficzny... T. VI. — Warszawa, 1885. S. 664.

[8] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 214.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]