Люценішкі

	Люценішкі; лац. Lucieniški
	лет. Ličiūniškės
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Раён:	Троцкі
Насельніцтва:	18 чал. (2011);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°36′7″ пн. ш. 24°33′7″ у. д. / 54.60194° пн. ш. 24.55194° у. д.Каардынаты: 54°36′7″ пн. ш. 24°33′7″ у. д. / 54.60194° пн. ш. 24.55194° у. д.
	Люценішкі на мапе Летувы Люценішкі

Люценішкі (лет. Ličiūniškės) — вёска ў Летуве, каля возера Акмянаў. Уваходзяць у склад Высакадворскага староства Троцкага раёну Віленскага павету.

Назва

Людзін або Люцін, пазьней Людэн (Liudin, Liutin, Luden) — імя германскага паходжаньня^[1]^[2].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[5].

Гісторыя

У пачатку XX ст. вёска Люценішкі ўваходзіла ў склад Высакадворскай воласьці Троцкага павету Віленскай губэрні^[6]

Насельніцтва

1905 год — 64 чалавекі^[7]

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1033.
^ Reichert H. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. S. 54.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 247.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 313.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1033.

[2] Reichert H. Die deutschen Familiennamen: nach breslauer quellen des 13. und 14. Jahrhunderts. — Breslau, 1908. S. 54.

[3] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[4] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[5] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[6] Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 247.

[7] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 313.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]