Любкішкі
Любкішкі лац. Lubkiški | |
лет. Liupkiškės | |
Краіна: | Летува |
Павет: | Віленскі |
Раён: | Салечніцкі |
Насельніцтва: |
|
Часавы пас: | UTC+2 |
летні час: | UTC+3 |
Геаграфічныя каардынаты: | 54°15′0″ пн. ш. 25°3′0″ у. д. / 54.25° пн. ш. 25.05° у. д.Каардынаты: 54°15′0″ пн. ш. 25°3′0″ у. д. / 54.25° пн. ш. 25.05° у. д. |
Любкішкі | |
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы |
Любкішкі (лет. Liupkiškės) — вёска ў Летуве, у міжрэччы Вярсокі і Сольчыцы. Уваходзяць у склад Дайноўскага староства Салечніцкага раёну Віленскага павету.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Любіка або Любека, пазьней Любка (Lubbiko, Liubbecha, Lübke) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У XIX ст. шляхецкая ваколіца Любкішкі ўваходзіла ў склад Лідзкага павету Віленскай губэрні[5].
Насельніцтва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 1905 год — 36 чалавек[6]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1021.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. V. — Warszawa, 1884. S. 419.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 213.