Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі (Дрыса)
Помнік сакральнай архітэктуры | |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі
| |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі
| |
Краіна | Беларусь |
Места | Дрыса |
Каардынаты | 55°46′57″ пн. ш. 27°56′2″ у. д. / 55.7825° пн. ш. 27.93389° у. д.Каардынаты: 55°46′57″ пн. ш. 27°56′2″ у. д. / 55.7825° пн. ш. 27.93389° у. д. |
Канфэсія | каталіцтва |
Эпархія | Віцебская дыяцэзія |
Архітэктурны стыль | клясыцызм |
Дата заснаваньня | 1734 |
Статус | Ахоўная зона |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі | |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі на Вікісховішчы |
Касьцёл Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі — помнік архітэктуры XIX стагодзьдзя ў Дрысе. Знаходзіцца ў цэнтры места[a]. Дзее. Твор архітэктуры клясыцызму.
Утвараў адзіны архітэктурны ансамбль з плябанскімі камяніцамі, крамамі, агароджай і брамай.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вялікае Княства Літоўскае
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Паводле «Візіты Дрысенскага касьцёла» (1740 год), папярэдні «касьцёл драўляны на падмурку, гонтам крыты», збудавалі ў 1734 годзе.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Па першым падзеле Рэчы Паспалітай (1772 год), калі Дрыса апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1809 годзе замест драўлянага збудавалі мураваны касьцёл. Гэты касьцёл значыцца на пляне места 1838 году паміж вуліцамі Дзьвінскай, Маскоўскай і Новай. У 1867 годзе касьцёл аднавілі, тады ж збудавалі плябанію. У 1879 годзе пляц забудавалі і абнесьлі агароджай. Паводле некаторых зьвестак, пры касьцёле існавала школа для моладзі. У 1899 годзе плябанія згарэла, ксёндз Какола-Кулак збудаваў новую плябанію і аднавіў мураваны касьцёл.
Найноўшы час
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]У 1930-я гады савецкія ўлады зачынілі касьцёл, будынак якога пачалі выкарыстоўваць у гаспадарчых мэтах. У 1990 годзе касьцёл вярнулі каталікам.
Архітэктура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Помнік архітэктуры клясыцызму. Гэта прастакутная ў пляне 3-нэфавая 1-вежавая базыліка з 3-граннай апсыдай, над якой 2-схільны дах пераходзіць у вальмавае пакрыцьцё. Да тарцовай грані апсыды далучаецца нізкая прастакутная закрысьція пад 2-схільным пакрыцьцём. Асноўная архітэктурная тэма — цыркульная арка. Яе форма выкарыстоўваецца ў складаным рытме вокнаў і праёмаў масіўнай 2-яруснай 4-граннай званіцы з шатровым пакрыцьцём, фасаднай дэкаратыўнай аркатуры. Прафіляваньне і абломы афармляюць праёмы і карніз.
Унутраная прастора перакрываецца цыліндрычным скляпеньнем на падпружных арках. Нэфы разьмяжоўваюцца аркадай на магутных пілёнах. На левай сьцяне прэзьбітэрыюма месьціцца амбон. У інтэр’еры тры алтары, галоўны зь якіх мае выгляд дарычнага 4-калённага портыка з лучковым франтонам. Уздоўж бакавых сьценаў разьмяшчаліся тэракотавыя пано-стацыі «Крыжовы шлях Хрыста». У закрысьціі захоўвалася некалькі арнатаў з слуцкіх паясоў[1].
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Гістарычныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
М. Кусьцінскі, XIX ст.
-
да 1918 г.
-
1905 г.
-
1913 г.
Сучасныя здымкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Агульны выгляд
-
З боку апсыды
-
Брама
-
Інтэр'ер
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Савецкая, 45
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Кулагін А. Каталіцкія храмы на Беларусі. — Менск, 2001.
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Кулагін А. Каталіцкія храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. Кулагін; маст. І. Бокі. — 2-е выд. — Менск: БелЭн, 2001. — 216 с.: іл. ISBN 985-11-0199-0.