Капец
Капе́ц:
- Найпрасьцейшы тып сховішча гародніны, калі штабель бульбы або іншай гародніны кладзецца на паверхню глебы або ў неглыбокую яму, укрытую саломай і зьверху зямлёй.
- Пашыраная ў некаторых месцах Беларусі (пераважна на Палесьсі) назва старажавых курганоў.
- Межавы знак у Вялікім Княстве Літоўскім у XV—XVIII стагодзьдзях у выглядзе землянога насыпу з дамешкамі камянёў, бітай керамікі, шкла ды іншага[1]. У 1473 годзе ваявода троцкі Радзівіл Осьцікавіч, староста жамойцкі Ян Кезгайлавіч, староста браслаўскі Багдан Саковіч і староста лідзкі Ян Кучук уклалі на граніцы зь Інфлянцкім ордэнам акт аб размежаваньні «нашых літоўскіх» (nostram Lythphanorum) зямель зь Інфлянтамі; у акце ўпаміналіся межы, называныя «граніцы» (granicies), і пагорак, які «па-народнаму» называўся «капец» (colliculum alias kopecz)[2]. Народжаны на Лідчыне гісторык-археограф Мацей Догель у сваёй працы «Limites regni Poloniae & magni ducatus Litvaniae» (1758 год) пры апісаньні выгляду межавога знаку Вялікага Княства Літоўскага з Маскоўскай дзяржавай зазначаў, што той «па-літоўску» называецца kopiec[3].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ БЭ. — Мн.: 1999 Т. 8. С. 23.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 64.
- ^ Dogiel M. Limites regni Poloniae & magni ducatus Litvaniae. — Vilane, 1758. S. 89.
 | Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі ласка, выберыце той, які Вас цікавіць. Калі вы патрапілі сюды зь іншай старонкі Вікіпэдыі, калі ласка, вярніцеся і выпраўце спасылку на патрэбную. |
