Гірмонтышкі
| Гірмонтышкі лац. Girmontyški | |
| лет. Girmantiškė | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Цельшаўскі |
| Раён: | Цельшаўскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°49′23″ пн. ш. 22°20′17″ у. д. / 55.82306° пн. ш. 22.33806° у. д.Каардынаты: 55°49′23″ пн. ш. 22°20′17″ у. д. / 55.82306° пн. ш. 22.33806° у. д. |
Гірмонтышкі на мапе Летувы   Гірмонтышкі | |
Гірмонтышкі (лет. Girmantiškė) — вёска ў Летуве, каля ракі Вірвіты. Уваходзяць у склад Варнеўскага староства Цельшаўскага раёну Цельшаўскага павету.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Германт
Гермунт, Гірмунд або Герамант (Germunt, Girmund, Geromont) — імя германскага паходжаньня[1][2][3].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XIX ст. Гірмонтышкі ўваходзілі ў склад Цельшаўскага павету Ковенскай губэрні[7].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 1902 год — 44 чалавекі[8]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 583.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 207.
- ^ Schmittlein R. T.J.M. van Els : The Kassel manuscript of Bede’s «Historia ecclesiastica gentis Anglorum» and its old english material, Assen 1972 // Revue internationale d’onomastique. Nr. 4, 1973. P. 305.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 501.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 468.