Вітольд Цэраскі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вітольд Цэраскі
Дата нараджэньня 27 красавіка (9 траўня) 1849 або 1849[1]
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 29 траўня 1925(1925-05-29)[2] або 1925[1]
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы Маскоўскі ўнівэрсытэт
Занятак астраном
Навуковая сфэра астраномія
Месца працы
Навуковая ступень доктар навук (1888)
Навуковы кіраўнік Фёдар Брадзіхін[d]
Вучні С. Арлоў, С. Блажко, А. Міхайлаў, Г. Ціхаў

Вітольд Карлавіч Цэраскі (9 траўня [ст. ст. 27 красавіка] 1849, Слуцак — 29 траўня 1925) — расейскі і савецкі астраном, чалец-карэспандэнт Пецярбурскай АН (ад 1914 году). Пасьля сканчэньня Слуцкай гімназіі навучаўся на фізыка-матэматычным факультэце Маскоўскага ўнівэрсытэту. Абараніўшы доктарскую дысэртацыю «Астранамічны фатамэтар і яго прыстасаваньні», стаў прафэсарам. З 1891 году — загадчык Маскоўскай унівэрсытэцкай абсэрваторыі.

Вітольд Цэраскі — адзін зь піянэраў выкарыстаньня фатаграфіі ў астраноміі, заснаваў маскоўскую школу астрафатамэтрыі[3]. У 1885 адкрыў прамянеючыя ў начы срэбрыстыя воблакі, назіраў іх у 1885—1892 гадох, вызначыў іх сярэднюю вышыню. Прапанаваў аналітычны спосаб вызначэньня каардынат мэтэорнага радыянту і мэтад вызначэньня кутавай хуткасьці мэтэораў.

У гонар Цэраскага названая малая плянэта 807 Цэраскія.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б Catalog of the German National Library (ням.)
  2. ^ а б Цераский Витольд Карлович // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ^ Вітольд Карлавіч Цэраскі // Pawet

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]