Вілунішкі

	Вілунішкі; лац. Viłuniški
	лет. Vilūniškės
Краіна:	Летува
Павет:	Віленскі
Насельніцтва:	48 чал. (2011);
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Геаграфічныя каардынаты:	54°44′56″ пн. ш. 24°52′23″ у. д. / 54.74889° пн. ш. 24.87306° у. д.Каардынаты: 54°44′56″ пн. ш. 24°52′23″ у. д. / 54.74889° пн. ш. 24.87306° у. д.
	Вілунішкі на мапе Летувы Вілунішкі
	Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Вілунішкі (лет. Vilūniškės) — вёска ў Летуве, на рацэ Бражоле. Уваходзяць у склад Еўеўскага староства Электрэнскага самакіраваньня Віленскага павету.

Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Вілун

Вілун (Wilun) — імя германскага паходжаньня^[1].

Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»^[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»^[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»^[4].

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XIX ст. вёска і два фальваркі пад назва Вілунішкі ўваходзілі ў склад Троцкага павету Віленскай губэрні^[5].

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

1905 год — 175 чалавек у вёсцы Вілунішках, 11 чалавек у маёнтку Вілунішках і 10 чалавек у фальварку Вілунішках^[6]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1144, 1593.
^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
^ Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 542.
^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 318.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1144, 1593.

[2] Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.

[3] Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.

[5] Słownik geograficzny... T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 542.

[6] Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 318.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]