Вэнцлавішкен
| Вэнцлавішкен лац. Vencłaviškien | |
| рас. Вознесенское | |
| Краіна: | Расея |
| Суб’ект фэдэрацыі: | Калінінградзкая вобласьць |
| Насельніцтва: | |
| Тэлефонны код: | 40144 |
| Паштовы індэкс: | 238025 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°29′0″ пн. ш. 22°39′50″ у. д. / 54.48333° пн. ш. 22.66389° у. д.Каардынаты: 54°29′0″ пн. ш. 22°39′50″ у. д. / 54.48333° пн. ш. 22.66389° у. д. |
Вэнцлавішкен на мапе Расеі   Вэнцлавішкен | |
Вэнцлавішкен (ням. Wenzlowischken[2]; афіцыйная расейская назва з 1946 году — Вазьнясенскае, рас. Вознесенское) — пасёлак у Расейскай Фэдэрацыі, каля ракі Пісы. Уваходзіць у склад Несьцераўскага раёну Калінінградзкай вобласьці.
Назва
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Венцслаў, Венцлаў або Вацлаў — імя славянскага паходжаньня[3].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ http://kaliningrad.gks.ru/wps/wcm/connect/rosstat_ts/kaliningrad/resources/e9a049804e9f624b9e6e9f8e65563e6a/Итоги%20ВПН-2010_том1.xlsx (рас.)
- ^ Палмайтис Л. Предложение по научной русификации исконных наименований перешедшей в состав России северной части бывшей Восточной Пруссии. — Европейский институт рассеянных этнических меньшинств, 2003. С. 20.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Cz. 1: Odapelatywne nazwy osobowe. — Kraków, 2001. S. 341.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.