Перайсьці да зьместу

Востраў Паўднёвы

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Востраў Паўднёвы
польск. Ostrów Południowy
Краіна: Польшча
Ваяводзтва: Падляскае
Павет: Сакольскі
Гміна: Крынкі
Насельніцтва: 59 чал. (2011)
Часавы пас: UTC+1
летні час: UTC+2
Тэлефонны код: (+48) 85
Паштовы індэкс: 16-120
Нумарны знак: BSK
Геаграфічныя каардынаты: 53°15′0″ пн. ш. 23°42′0″ у. д. / 53.25° пн. ш. 23.7° у. д. / 53.25; 23.7Каардынаты: 53°15′0″ пн. ш. 23°42′0″ у. д. / 53.25° пн. ш. 23.7° у. д. / 53.25; 23.7
Востраў Паўднёвы на мапе Польшчы
Востраў Паўднёвы
Востраў Паўднёвы
Востраў Паўднёвы

Востраў Паўднёвы (па-польску: Ostrów Południowy, па-"просту": Pałudniovaja Vostravo[1]) — вёска ў Сакольскім павеце Падляскага ваяводзтва Польшчы. Вёска ўваходзіць у склад гміны Крынкі.

Паводле перапісу 1921 году тут пражываў 341 чалавек (164 жанчыны і 177 мужчынаў). Веравызнаньне: 109 рыма-каталікоў (усе палякі), 226 праваслаўных (усе беларусы) і 6 жыдоў. Тут было 14 жылых дамоў[2].

У 1940—1945 гадах у складзе Крынкаўскага раёну Беластоцкай вобласьці БССР, з 20 верасьня 1944 году — Бераставіцкага раёну Гарадзенскай вобласьці.

16 жніўня 1945 году перададзены ў склад Польскай Народнай Рэспублікі[3].

У 1980 годзе ў вёсцы пад кіраўніцтвам Януша Сяткоўскага праводзіліся дыялекталягічныя і лінгвістычныя дасьледаваньні, у якіх адзначалася, што асноўным сродкам зносінаў паміж жыхарамі зьяўляецца беларуская мова[4].

  1. ^ Stanisław Glinka: Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980 https://web.archive.org/web/20190403010107/http://harazd.net/~nadbuhom/nasza_mova/AGWB.pdf
  2. ^ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, 1924, T.5, с.37
  3. ^ Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
  4. ^ Станіслаў Глінка, Atlas gwar wschodniosłowiańskich Białostocczyzny, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Уроцлаў, Варшава, Кракаў, Гданьск, 1980, с. 45