Блудніца

«Юда і Тамара»

Блудніца (па-габрэйску: אשה זונה‎; па-грэцку: πόρνη) — назва ў хрысьціянстве для жанчын, якія часта мяняюць мужчын для любадзейства, г. зн. блудзіць.

Першая згадка пра блудніцы адносіцца да часу патрыярха Якуба, сыны якога асудзілі згвалтаваньне іх сястры Дзіны: «Хіба можна рабіць зь сястрой нашай як з блудніцай?» (Быц 34: 31). Больш падрабязна аб блудніцы гаворыцца ў прыкладзе Тамар, якая выдала сябе за блудніцу, зачыніўшы сябе покрывам і сяўбу каля гарадзкое брамы (Быц 38: 14-15). У якасьці платы за любадзейства фігуруе казляня (Быц 38: 17). У грамадзтве блудніцы ахоўваліся законам (вядомы выпадак іх звароты да Цара Саламона — 3Цар 3: 16-18), але сьвятарам было забаронена на іх ажаніцца (Ляв. 21: 14), аднак вядома, што прарок Асія быў жанаты на блудадзейцы Гамар (Ас 1: 2-3). Паслугамі блудніцы карыстаўся судзьдзя — назарэй Самсон (Суд 16: 1-3). Асаблівую вядомасьць набыла ерыхонская блудніца Рааў, якая схавала дваіх выведнікаў і праз тое захавала сабе жыцьцё пасьля штурму гораду.

У Новым Запавеце блудніцы займаюць асаблівае месца. Ісус Хрыстос, паказваючы фарысэям на прыярытэт веры Богу над справамі Закона Божага, кажа пра блудадзейку: «Праўду кажу вам, што мытнікі і распусьніцы паперад вамі ідуць у царства Божае» (Мц 21: 31). Былы фарысэй апостал Павел перасьцерагае хрысьціян ад блудніц (1 Кар 6: 16), а ў Адкрыцьці Яна Багаслова ствараецца адмоўны вобраз Бабілёнскай блудніцы.