Водарасьці
| Водарасьці | |
 Зялёная водарасьць Ulva lactuca | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Надцарства | Эўкарыёты |
| Царства | Пратысты |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Algae | |
Водарасьці (багавіньне[1]) — гетэрагенная экалягічная група пераважна фататрофных аднавузных, каляніяльных ці мнагавузных арганізмаў, якія жывуць, як правіла, у водным асяродзьдзі, у сыстэматычным дачыненьні ўяўляе сабой сукупнасьць многіх аддзелаў. Традыцыйна водарасьці адносілі да расьлінаў, аднак згодна сучаснай сыстэматыцы яны адносяцца да пратыстаў[2][3][4]. Большасць зь іх могуць жыць толькі ў вадзе, бо ня маюць многіх асобных тыпаў вузаў і тканак, як то вусьцейкі, ксылема і фляэма, якія сустракаюцца ў наземных расьлінаў.
Большасць зь іх фататрофы, але сустракаюцца і міксатрофы, то бок арганізмы, якія атрымліваюць энэргію як за кошт фотасынтэзу, гэтак і за кошт паглынаньня арганічнага вугляроду шляхам асматрофіі, мізацытозу або фагацытозу. Некаторыя аднавузныя віды зялёных водарасьцяў, а таксама многія залацістыя водарасьці, эўгленіды, дынафлягеляты і іншыя водарасьці сталіся гетэратрофамі, часам паразытамі, цалкам залежнымі ад вонкавых крыніцаў энэргіі і маюць абмежаваны фотасынтэтычны апарат або яго зусім ім бракуе[5][6][7].
Празь вялікую колькасьць відаў багавіньня ім знаходзяць усё больш розных прамысловых і традыцыйных ужываньняў у чалавечай дзейнасьці. Традыцыйныя мэтады вырошчваньня марскіх водарасьцяў існуюць тысячы гадоў і маюць старажытныя традыцыі, асабліва што датычыцца харчовага спажываньня ва Ўсходняй Азіі. У сучаснасьці сфэра выкарыстаньня водарасьцяў значна пашыраная. Гэтак імі цяпер сілкуюць быдла, а таксама выкарыстоўваюць дзеля біярэмэдыяцыі альбо кантролю забруджваньня, пераўтварэньня сонечнага сьвятла ў паліва, а таксама ў прамысловых працэсах, у мэдычных і навуковых мэтах.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Аляксандар Булыка. багавіньне — збор. водоросли // Беларуска-расейскі слоўнік = Беларуска-рускі слоўнік. — Менск: Аверсэв, 2001. — ISBN 985-6389-79-8
- ^ Рейвн П., Эверт Р., Айкхорн С. Современная ботаника: В 2-х т.: Пер. с англ. — М.: Мир, 1990.
- ^ Карпов С. А. Система протистов. 3-е издание. — Санкт-Петербург, Омск: издательство ОмГПУ, 2000.
- ^ Campbell N. Biology / Neil A. Campbell. — 2nd ed. — 1990.
- ^ Pringsheim, E. G. (1963). «Farblose Algen. Ein beitrag zur Evolutionsforschung». Gustav Fischer Verlag, Stuttgart. — С. 471.
- ^ Tartar, A.; Boucias, D. G.; Becnel, J. J.; Adams, B. J. (2003). «Comparison of plastid 16S rRNA (rrn 16) genes from Helicosporidium spp.: Evidence supporting the reclassification of Helicosporidia as green algae (Chlorophyta)». International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology. 53 (Pt 6): 1719—1723. — doi:10.1099/ijs.0.02559-0. PMID 14657099.
- ^ Figueroa-Martinez, F.; Nedelcu, A. M.; Smith, D. R.; Reyes-Prieto, A. (2015). «When the lights go out: the evolutionary fate of free-living colorless green algae». New Phytologist. 206 (3): 972—982. — doi:10.1111/nph.13279. PMC 5024002. PMID 26042246.
 |
Гэта — накід артыкула па біялёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |