Ашыль Эсэбак
| Ашыль Эсэбак | |
| фр. Achille Essebac | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Імя пры нараджэньні | Achille Bécasse |
| Псэўданімы | Ашыль Эсэбак |
| Нарадзіўся | 29 студзеня 1868[1] |
| Памёр | 1 жніўня 1936[1] (68 гадоў) |
| Літаратурная дзейнасьць | |
| Род дзейнасьці | пісьменьнік, навэліст |
| Гады творчасьці | 1898-1936 |
| Жанр | раман |
| Мова | француская мова[1] |
| Дэбют | 1898 |
| Значныя творы | Dédé (1901), Luc (1902) |
Ашы́ль Эсэба́к (па-француску: Achille Essebac), сапраўднае імя Ашыль Бэкас (франц. Achille Bécasse; 29 студзеня 1868, Парыж, Францыя — 1 жніўня 1936, Парыж, Францыя) — францускі пісьменьнік, фатограф.
Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Ашыль Эсэбак зрабіў сабе імя ў пачатку 20-га стагодзьдзя праз публікацыю раманаў на гомасэксуальную тэму, якія мелі вялікі посьпех, у прыватнасьці раман «Dédé», у якім распавядаецца пра пачуцьцёвыя адносіны паміж двума хлопчыкамі, якія бяруць пачатак у сяброўстве ў калежы, і перарываюцца сьмерцю[2].
А. Эсэбак быў сябрам Жака д’Адэльсварда-Фэрсэна і абараняў яго ад абвінавачваньняў у непрыстойнасьці і гомасэксуальнасьці[3].
У 1909 годзе Эсэбак таксама напісаў артыкул для часопіса Akademos, які падтрымліваў гомасэксуальную справу. Аднак пасьля скандалу з Фэрзэнам А. Эсэбак у асноўным пазьбягаў пісаць пра гомасэксуальнасьць і ўпаў у пэўнае забыцьцё[4].
А. Эсебак быў таксама фатографам маладых людзей, пераважна апранутых у рэнэсансныя або сярэднявечныя тэатральныя касьцюмы. Нядаўна адноўлены альбом з 156 ягонымі фотаздымкамі быў прададзены ў Парыжы за 3500 эўра[5].
У 1920-х і пачатку 1930-х гадоў у Бэрліне існаваў Dédé-bar, які быў гей-барам, названым у гонар самага вядомага гей-персанажа Эсэбака зь ягонага рамана[6].
Творы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
• Partenza… vers la beauté!, Paris, L’Édition moderne, Ambert et Cie, coll. «Ivoire», 1898.
• Dédé, Paris, Ambert et Cie, 1901.
• L’Élu, Paris, L’Édition moderne, Ambert et Cie, coll. «Ivoire», 1902.
• Luc, Paris, L’Édition moderne, Ambert et Cie, coll. «Ivoire», 1902.
• Les Griffes, Paris: Ambert, 1904.
• Nuit païenne, Paris: Ambert, 1907.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б в Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (фр.): плятформа адкрытых зьвестак — 2011.
- ^ Achille Essebac, Dédé. Translated from the French into German by Georg Herbert. With an afterword by Jean-Claude Féray. Hamburg: Männerschwarm Verlag, 2008 (Bibliothek rosa Winkel, Vol. 47).
- ^ Jean-Claude Féray, Achille Essebac, romancier du désir, Paris, Quintes-Feuilles, 2008.
- ^ Jean-Claude Féray, Achille Essebac, romancier du désir, Paris, Quintes-Feuilles, 2008.
- ^ Nicolas Duriau, D’une homosexualité fin-de-siècle : Le voyage d’Achille Essebac parmi les clichés de l’Italie. Regards sur Partenza… vers la Beauté! (1898), Romantisme n°185 (3/2019), pp. 122—136, Armand Colin. Disponible sur: http://www.revues.armand-colin.com/lettres-langues/romantisme/romantisme-ndeg185-32019/dune-homosexualite-fin-siecle-voyage-dachille-essebac-parmi-cliches-litalie-regards-partenza
- ^ Jean-Claude Féray, Achille Essebac, romancier du désir, Paris, Quintes-Feuilles, 2008.
|
|
Дзеля паляпшэньня артыкулу неабходна:
|
|---|
