Ядзерны рэактар
Ядзерны рэактар — прыстасаваньне, у якім ажыцьцяўляецца кіруемая ланцуговая ядзерная рэакцыя, што суправаджаецца выдзяленьнем энэргіі.
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першы ядзерны рэактар пабудаваны ў сьнежні 1942 году ў ЗША пад кіраўніцтвам Э. Фэрмі. У Эўропе першым ядзерным рэактарам стала ўстаноўка Ф-1. Яна была запушчана 25 сьнежня 1946 году ў Маскве пад кіраўніцтвам І. В. Курчатава[1].
Да 1978 году ў сьвеце працавала ўжо каля сотні ядзерных рэактараў розных тыпаў. Складнымі часткамі любога ядзернага рэактара зьяўляюцца: актыўная зона зь ядзерным палівам, звычайна аточаная адбівальнікам нэўтронаў, цепланосьбіт, сыстэма рэгуляваньня ланцуговай рэакцыі, радыяцыйная ахова, сыстэма дыстанцыйнага кіраваньня. У якасьці ядзернага паліва звычайна выкарыстоўваюць уран і плютон[2]. Асноўнай характарыстыкай ядзернага рэактара зьяўляецца яго магутнасьць. Магутнасьць у 1 МВт адпавядае ланцуговай рэакцыі, у якой адбываецца 3×1016 актаў дзяленьня ў 1 сэк.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Грешилов А. А., Егупов Н. Д., Матущенко А. М. Ядерный щит. — М.: Логос, 2008. — 438 с. — ISBN 978-5-98704-272-0
- ^ Казанский, Ю. А. Кинетика ядерных реакторов. — Обнинск: Обнинский институт атомной энергетики, 1990. — С. 14. — 250 ас.
 |
Гэта — накід артыкула пра ядзерную ці атамную фізыку. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |