Арамэйскія мовы
| Арамэйскія | |
| ܐܪܡܝܐ | |
| [[Файл:Syriac Aramaic.svg|]] | |
| Рэгіён | Блізкі Ўсход |
|---|---|
| Колькасьць карыстальнікаў | 2,2 мільёну |
| Клясыфікацыя | Афразійская Сэміцкая Заходнесэміцкіа Арамэйскія |
| Афіцыйны статус | |
| Пісьмо | стараарамэйскае пісьмо[d] |
| Коды мовы | |
| ISO 639-2(Б) | arc |
Арамэйскія мовы (па-арамэйску: ܐܪܡܝܐ) — група моваў у складзе сэміцкай моўнай сям’і. У старажытнасьці імпэрская арамэйская мова выконвала ролю «лінгва-франка» на значнай тэрыторыі Блізкага Ўсходу, адна з арамэйскіх моваў была была гутарковай мовай Палестыны ў часы Ісуса Хрыста.
Арамэямі ў старажытнасьці называлі групу заходнесэміцкіх плямёнаў, якія вандравалі прыкладна на тэрыторыі сучаснай Сырыі. Іхная мова, а дакладней, група роднасных дыялектаў, была вельмі блізкая да ханаанэйскіх моваў, у прыватнасьці, іўрыт. Арамэі ніколі не ўтваралі адзіны народ і ня мелі адзінай дзяржавы. Аднак іхная мова паводзіла сябе надзвычай экспансіўна, бесьперапынна пашыраючы сваю тэрыторыю.
Арамэйская мова выконвала ролю «лінгва-франка» ва ўсім рэгіёне Блізкага Ўсходу, выцесьніўшы з ужытку аккадзкую мову ў Асырыі й Бабілёне. Па-арамэйску размаўлялі паслы й купцы ў Ізраілі й Юдэі. Асабліва ўзмацьнілася становішча арамэйскай мовы ў эпоху Саратыжнапэрсыдзкай імпэрыі Ахэмэнідаў (VI стагодзьдзе да н. э. — IV стагодзьдзе да н. э.), калі яна стала афіцыйнай мовай імпэрыі.
У эліністычную эпоху й да арабскай заваёвы VII стагодзьдзя арамэйская мова пасьпяхова канкуравала з грэцкай мовай, пакідаючы за ўсімі астатнімі сэміцкімі мовамі ролю мясцовых гаворак.
У мастацтве
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Фільм Мэла Гібсана «Страсьці Хрыстовы» пастаўлены на арамэйскай і лацінскай мовах.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] |
Вікіпэдыя мае вэрсію арамэйскай мовай |