Аляксандар Шымкавяк
| Аляксандар Шымкавяк | ||
| Пазыцыя: | трэнер | |
| Грамадзянства: | Беларусь | |
| Нарадзіўся: | 1955 | |
| Памёр: | 21 лютага 2018 (62 гады) | |
| Клюбная кар’ера | ||
| Асабістыя ўзнагароды і дасягненьні | ||
 | ||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Аляксандар Станіслававіч Шымкавяк (1955, Бабруйск — 21 лютага 2018, Гародня) — беларускі баскетбольны трэнэр. Заслужаны трэнэр Рэспублікі Беларусь.
Жыцьцяпіс
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Бацька яго, удзельнік Вялікай Айчыннай, пасьля вайны працаваў старшым інспэктарам суднаходзтва. Школьнікам стаў чэмпіёнам Бабруйска па скачках у вышыню. У школе захапляўся ня толькі скачкамі і баскетболам, але і грэка-рымскай барацьбой.
Пасьля заканчэньня бабруйскай школы паступіў у Магілёўскі машынабудаўнічы інстытут. У інстытуце ажаніўся са студэнткай Любоўю. Быў накіраваны па разьмеркаваньні ў Калінінград, але з-за сьмерці бацькі вярнуўся з жонкай у Бабруйск, дзе стаў выкладаць у аўтатранспартным тэхнікуме. Быў сакратаром камсамольскай арганізацыі навучальнай установы, вёў у тэхнікуме сэкцыю па жаночым баскетболе.
Неўзабаве перайшоў працаваць трэнэрам па баскетболе ў дзіцяча-юнацкую спартовую школу №2 Бабруйска, дзе стварыў першы ў Беларусі прафэсійны жаночы баскетбольны клюб «Гермэс». Гэта каманда заваявала срэбраныя мэдалі беларускага чэмпіянату.
У 1998 годзе пераехаў у Гародню. Праз два гады пад яго кіраўніцтвам баскетбольны клюб «Алімпія» заваяваў золата рэспубліканскага чэмпіянату. У наступныя гады «Алімпія» агулам 8 разоў заваёўвала залатыя ўзнагароды на першынстве краіны[1]. У 2013 годзе „Алімпія” выйграла розыгрыш Балтыйскай лігі[2]. Стварыў у Гародні добрую сыстэму падрыхтоўкі баскетбалістак, ад юнацкай школы да прафэсійнай каманды, якая зьяўлялася кузьняй для нацыянальнай зборнай[3].
З 1998 па 2017 гады ўзначальваў моладзевыя зборныя Беларусі. У 2013 годзе пад яго кіраўніцтвам жаночая моладзевая зборная заняла чацьвёртае месца ў Чэмпіянаце Эўропы[4].
У 2015 годзе перанёс апэрацыю на сэрцы, але вярнуўся да трэнэрскай дзейнасьці.
Раніцай 21 лютага 2018 году правёў трэніроўку, а ўвечары яго не стала.
Асабістае жыцьцё
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Першая жонка Любоў захварэла пасьля Чарнобыля і памерла ад анкалёгіі, пакінуўшы сына Вячаслава. Баскетбалістка Вікторыя Дацун, капітан каманды «Гермэс», дапамагала трэнэру даглядаць за паралізаванай жонкай, глядзець за маленькім сынам. Доўгі час Шымкавяк і Дацун жылі ў грамадзянскім шлюбе. Калі яго ў 1998 годзе запрасілі працаваць трэнэрам у Гародню, пара расьпісаліся. Ад гэтага шлюбу нарадзілася дачка Аляксандра.
Узнагароды
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- 2011 — Заслужаны трэнэр Рэспублікі Беларусь[5]
- 2016 — Ляўрэат спэцыяльнай прэміі прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь "Беларускі спартыўны Алімп»[6].
Сямейная пара Шымкавяк і Дацун — трэнеры-выкладчыкі па баскетболе вышэйшай катэгорыі Гарадзенскага дзяржаўнага вучылішча алімпійскага рэзэрву.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ своего дела. Человек, который делал невозможное. Умер Александр Шимковяк(недаступная спасылка), hrodna.life, 22-02-2018
- ^ У Гародні памёр трэнер Аляксандр Шымкавяк, Радыё Рацыя, 22-02-2018
- ^ Путь на "Спортивный Олимп" Александра Шимковяка(недаступная спасылка), Гродзенская праўда, 12.01.2017
- ^ Известный гродненский тренер Александр Шимковяк ушел из жизни(недаступная спасылка), Гродзенская праўда, 22.02.2018
- ^ Узнагароды Беларусі(недаступная спасылка), 2011-06-03
- ^ Александр Лукашенко вручил премии Президента Беларуси «За духовное возрождение», специальные премии Президента деятелям культуры и искусства и «Белорусский спортивный Олимп», Гродзенская праўда 11.01.2017