Алесь Дубровіч

Алесь Дубровіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1910 Галубічы, Дзісенскі павет, Віленская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	7 лістапада 1942(1942-11-07) Галубічы
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт

Алесь Дубровіч (Аляксей Рыгоравіч Рэдзька; 1910, в. Галубічы, Дзісенскі павет, Віленская губэрня — 7 лістапада 1942, Глыбоччына) — беларускі паэт.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1910 годзе ў в. Галубічы Дзісенскага павету Віленскай губэрні (цяпер — Глыбоцкі раён Віцебскай вобласьці).

Удзельнік першага нелегальнага зьезду заходнебеларускіх пісьменнікаў у Вільні ў 1933 годзе. Арыштаваны польскімі ўладамі ў 1934 годзе за падпісаньне і публікацыю «Дэклярацыі групы паэтаў да ўсіх пісьменьнікаў Заходняй Беларусі». Два з паловай гады без суда правёў Лукіскай турме ў Вільні. Палітвязьні выдавалі рукапісны часопіс «Краты», дзе ён зьмяшчаў свае творы пад псэўданімамі Макар і Мікіта. Пасля вызваленьня ў 1936 годзе узяў псэўданім Алесь Дубровіч.

У кастрычніку 1939 году быў дэлегатам Народнага сходу ў Беластоку. У 1940 года пасля аб’яднаньня Заходняй Беларусі з БССР працаваў карэспандэнтам газэты «Вілейская праўда».

У гады нямецка-савецкай вайны ў антыфашысцкім падпольлі. Вёў падпольную работу ў родных мясьцінах на Глыбоччыне, трымаў сувязь з партызанамі. Быў арыштаваны акупацыйнымі ўладамі ў пачатку лістапада 1942 году разам з групай падпольшчыкаў. Расстраляны 7 лістапада 1942 году.

Творчасьць

Друкавацца пачаў у 1928 годзе ў газэце «Доля працы». У 1933 годзе апублікаваны яго першы верш «Беларусь». Актыўна друкаваўся ў заходнебеларускіх перыядычных выданнях («Беларускі летапіс», «Калоссе»).

Бібліяграфія

• У кн.: Сцягі і паходні. Менск, 1965;
• Крывёю сэрца. Менск, 1967;
• Радзіме — радок і жыццё. Менск, 1986.

Ушанаваньне памяці

• Помнік на месцы расстрэлу патрыётаў, непадалёк ад вёскі Галубічы.
• Адна з вуліц гораду Глыбокае носіць імя Алеся Дубровіча.
• У 2012 годзе ў Глыбокім была адкрыта Алея гонару, на якой устаноўлены бюст паэта.