Альбін Стаповіч: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
артаграфія, афармленьне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Стаповіч Альбін''' (пс. ''Уладзімір Загорскі'') ([[18 сакавіка]] [[1894]], в.[[Барані]], [[Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] |
'''Стаповіч Альбін''' (пс. ''Уладзімір Загорскі'') ([[18 сакавіка]] [[1894]], в.[[Барані]], [[Сьвянцянскі павет]], [[Віленская губэрня]] — [[18 сьнежня]] [[1934]]) — беларускі грамадзка-палітычны і [[каталіцтва|каталіцкі]] музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат [[Казімер Сваяк|Казімера Сваяка]]. |
||
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). |
Нарадзіўся ў вёсцы [[Барані]] [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] [[Віленская губэрня|Віленскае губэрні]] (цяпер [[Астравецкі раён]] [[Гарадзенская вобласьць|Гарадзенскае вобласьці]]). |
||
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]] |
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], [[Казанскі унівэрсытэт|Казанскім ўнівэрсытэце]]. Кіраваў касьцёльным хорам у [[Казань|Казані]] ([[1913]]—[[1921]]). Пасьля вярнуўся ў Вільню. |
||
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[ |
Навучаўся ў [[Віленскі Унівэрсытэт|Віленскім Унівэрсытэце]]. У [[1922]] кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназыі]]. У [[1923]] годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю [[Беларускі студэнцкі саюз|Студэнцкага саюзу]]. |
||
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку. |
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку. |
||
У [[1926]] |
У [[1926]] — сакратар Віленскага кола [[БІГіК|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]]. У [[1930]]—[[1934]] — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім. |
||
Актыўны |
Актыўны сябар [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя|Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. У [[1926]] — сакратар, [[1927]]—[[1930]] віцэ-старшыня. |
||
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік |
З траўня [[1926]] кіраўнік [[Беларуская друкарня імя Францішка Скарыны|Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны]]. Удзельнік зьезду [[Сялянскі Саюз|Сялянскага Саюз]]у [[24 сакавіка]] [[1926]]. Нейкі час ([[1927]]—[[1928]]) рэдактар «[[Беларуская крыніца|Беларускай крыніцы]]». |
||
У [[1928]] |
У [[1928]]—[[1930]] пасол Сойму (абраны ад [[Блёк Нацыянальных Меньшасьцяў|Блёку нацыянальных меншасьцяў]]), сябра [[Беларускі пасольскі клюб|Беларускага Пасольскага клюбу]]. У [[1930]] намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту. |
||
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў. |
У [[1930]] спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў. |
||
Радок 22: | Радок 22: | ||
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». |
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна [[БІГіК|Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры]] «[[Дзе чутны мовы нашай гукі]]». |
||
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях |
Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў. |
||
== Творы == |
== Творы == |
||
* Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926 |
* Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926 |
||
* Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. |
* Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. «Беларукай Крыніцы», друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас. |
||
* |
* Сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў. |
||
== |
== Літаратура == |
||
* {{літаратура/ЭГБ|6-1}} |
|||
* Энцыкляпэдыя Гісторыі Беларусі, 6т.1к., 2001 |
|||
* Глагоўская А. |
* Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына №6, 1994 |
||
* Юры Туронак |
* Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006 |
||
* Малгажата Мароз “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu” |
* Малгажата Мароз. “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001 |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Стаповіч, Альбін}} |
Вэрсія ад 03:32, 30 верасьня 2009
Стаповіч Альбін (пс. Уладзімір Загорскі) (18 сакавіка 1894, в.Барані, Сьвянцянскі павет, Віленская губэрня — 18 сьнежня 1934) — беларускі грамадзка-палітычны і каталіцкі музчыны, сьвецкі дзеяч. Брат Казімера Сваяка.
Нарадзіўся ў вёсцы Барані Сьвянцянскага павету Віленскае губэрні (цяпер Астравецкі раён Гарадзенскае вобласьці).
Навучаўся ў кансэрваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім ўнівэрсытэце. Кіраваў касьцёльным хорам у Казані (1913—1921). Пасьля вярнуўся ў Вільню.
Навучаўся ў Віленскім Унівэрсытэце. У 1922 кіраваў беларускім хорам. Выкладаў музыку ў Віленскай беларускай гімназыі. У 1923 годзе ўвайшоў у рэвізыйную камісыю Студэнцкага саюзу.
Адзін з заснавальнікаў Беларускага каапэратыўнага земляробча-прамысловага банку.
У 1926 — сакратар Віленскага кола Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры. У 1930—1934 — намесьнік старшыні, старшыня Віленскага кола. Кіраўнік беларускага хору пры ім.
Актыўны сябар Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі. У 1926 — сакратар, 1927—1930 віцэ-старшыня.
З траўня 1926 кіраўнік Беларускай Друкарні імя Францішка Скарыны. Удзельнік зьезду Сялянскага Саюзу 24 сакавіка 1926. Нейкі час (1927—1928) рэдактар «Беларускай крыніцы».
У 1928—1930 пасол Сойму (абраны ад Блёку нацыянальных меншасьцяў), сябра Беларускага Пасольскага клюбу. У 1930 намесьнік старшыні Беларускага Нацыянальнага камітэту.
У 1930 спрабаваў стварыць уласную палітычную партыю Беларускіх Незалежных Радыкалаў.
Кіраваў беларускім хорам пры касьцёле сьв. Мікалая ў Вільні.
Аўтар некалькіх беларускіх песень, у тым ліку гімна Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі». Друкаваўся ў разнастайных беларускіх выданьнях «Наш шлях», «Крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач». У 1935 годзе пабачыў сьвет яго сьпеўнік Za Baćkaŭščenu выдадзены БІГіК накладам 1000 асобнікаў.
Творы
- Дзе чутны мовы нашай гукі, Вільня, 1926
- Biełarusy i dziaržaŭnaja niezałežnaść, Вільня, 1929, выд. «Беларукай Крыніцы», друк. Францыска Скарыны, 16ст., 1000 ас.
- Сьпеўнік Za Baćkaŭščynu, Вільня, 1935, выданьне БІГіК, 1000 асобнікаў.
Літаратура
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8
- Глагоўская А. Кар’еру пачынаў у Цеханоўцы // Спадчына №6, 1994
- Юры Туронак. Мадэрная гісторыя Беларусі. — Вільня, 2006
- Малгажата Мароз. “KRYNICA” Ideologia i przywódcy białoruskiego katolicyzmu”. — Беласток, 2001