Генадзь Каханоўскі: розьніца паміж вэрсіямі

Генадзь Каханоўскі
	Генадзь Каханоўскі
	Генадзь Аляксандравіч
Дата нараджэньня	8 студзеня 1936
Месца нараджэньня	в. Дамашы, Маладэчанскі павет, Віленскае ваяводзтва, Польшча, цяпер Маладэчанскі раён, Беларусь
Дата сьмерці	10 студзеня 1994
Месца сьмерці	Маладэчна
Грамадзянства	Польшча; БССР; Беларусь
Месца вучобы	Маскоўскі пэдагагічны інстытут
Занятак	літаратуразнаўца, гісторык, археоляг, краязнавец
Навуковая сфэра	гісторыя, краязнаўства, фальклярыстыка, археалёгія, этнаграфія, літаратуразнаўства
Месца працы	Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН Беларусі
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук[d]
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 16:59, 6 жніўня 2015

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Каханоўскі.

Гена́дзь Кахано́ўскі (8 студзеня 1936 в. Дамашы, Маладэчанскі павет, Польшча, цяпер Маладэчанскі раён — 10 студзеня 1994 Маладэчна) — беларускі гісторык, археоляг, фальклярыст, літаратуразнавец, краязнавец, які ўсё жыцьцё прысьвяціў роднаму Маладэчанскаму краю.

Біяграфія

Нарадзіўся 8 студзеня 1936 у Дамашах каля Маладэчна. Юначыя гады правёў у Маскве, дзе ачольваў беларускае студэнцкае зямляцтва, сустракаўся там з Уладзімерам Дубоўкам і Міколам Улашчыкам. Там у 1963 годзе скончыў Маскоўскі пэдагагічны інстытут.

Па заканчэньні вучобы вярнуўся ў Маладэчна, дзе з 1964 працаваў ў абласным краязнаўчым музэі, дзе стварыў экспазыцыю, за якую яго абвінавацілі ў нацыяналізьме. У 1969 атэстацыйная камісія прызнала працу маладога гісторыка-патрыёта шкоднай для камуністычнага выхаваньня савецкіх людзей. Звольненага Каханоўскага аднавілі на працы, дзякуючы заступніцтву Максіма Танка і Янкі Брыля, але нападкі на вучонага не спыняліся. Нягледзячы на перашкоды з боку камуністычных улад, стаў спачатку намесьнікам, а потым і дырэктарам Менскага абласнога краязнаўчага музэя ў Маладэчне. З 1981 Генадзь Каханоўскі стаў старэйшым навуковым супрацоўнікам Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН Беларусі, з 1991 старэйшы навуковы супрацоўнік, загадчык аддзела Нацыянальнага навукова-асьветнага цэнтру імя Ф. Скарыны.

У 1989 спрычыніўся да заснаваньня Беларускага краязнаўчага таварыства і стаў яго першым старшынём^[1]. У 1992 абараніў першую ў Беларусі доктарскую дысэртацыю па крыніцазнаўстве матэрыяльнай і духоўнай культуры нашага народу. Напісаў і выдаў шэраг кніг па фальклярыстыцы і археалёгіі, дасьледаваньні, прысьвечаныя Яўстаху Тышкевічу, Адаму Кіркору, Максіму Багдановічу. Вывучаў муры Койданаўскага кальвінскага збору^[2].

Дасьледаваў гісторыю археалёгіі, музэйнай справы, краязнаўства, пытаньні аховы помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Выступаў у друку пад псэўданімамі Габрук, Верасень, Г. Гак. Аўтар літаратурна-краязнаўчых нарысаў пра Янку Купалу, Максіма Багдановіча, Яна Баршчэўскага, Адама Гурыновіча, Фэлікса Тапчэўскага, Міхася Чарота, гісторыка-эканамічных нарысаў «Вялейка» (1974), «Маладэчна» (1988) і інш. Адзін з аўтараў помніка «Дарозе» ў в. Мясата на Маладэчаншчыне.

Памёр 10 студзеня 1994 у Маладэчне ва ўзросьце 58 гадоў.

Працы

Адчыніся, таямніца часу. Мн., 1984;
Археалёгія і гістарычнае краязнаўства Беларусі ў XVI—XIX стст. Мн., 1984;
Повязь часоў. Мн., 1985;
Беларуская фалькларыстыка: Эпоха фэадалізму. Мн., 1989 (разам з Л. Малаш, К. Цьвіркам);
Прадвесьне навукі. Мн., 1990;
Руплівец нашай старасьветчыны: Яўстах Тышкевіч. Мн., 1991 (разам з А. Каханоўскім);
А сэрца ўсё імкне да бацькоўскага краю…: 3 біяграфіі М. Багдановіча. Мн., 1991;
Мемуарная літаратура і краязнаўства //«Рэгіянальная газета», 7 студзеня 2000 г., № 1 (246), 4 лютага 2000 г., № 5 (250).
«Вытокі музэйнай справы на Беларусі» — Беларускі Гістарычны Часопіс №2-1994 с.79-86

Крыніцы

^ Сяргей Чыгрын. «Генадзь Каханоўскі - краязнавец» //«Рэгіянальная газета», 7 студзеня 2000 г., № 1 (246)
^ Каханоўскі Генадзь Аляксандравіч // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. С. 41.

Літаратура

Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. — 704 с.: іл. ISBN 985-6302-64-1.

Вонкавыя спасылкі

[Ках_РГ-1] Сяргей Чыгрын. «Генадзь Каханоўскі - краязнавец» //«Рэгіянальная газета», 7 студзеня 2000 г., № 1 (246)

[2] Каханоўскі Генадзь Аляксандравіч // Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Дзяржынскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2004. С. 41.

[1]

[2]

@@ Радок 29: / Радок 29: @@
 Па заканчэньні вучобы вярнуўся ў Маладэчна, дзе з [[1964]] працаваў ў абласным краязнаўчым музэі, дзе стварыў экспазыцыю, за якую яго абвінавацілі ў нацыяналізьме. У [[1969]] атэстацыйная камісія прызнала працу маладога гісторыка-патрыёта шкоднай для камуністычнага выхаваньня савецкіх людзей. Звольненага Каханоўскага аднавілі на працы, дзякуючы заступніцтву [[Максім Танк|Максіма Танка]] і [[Янка Брыль|Янкі Брыля]], але нападкі на вучонага не спыняліся. Нягледзячы на перашкоды з боку камуністычных улад, стаў спачатку намесьнікам, а потым і дырэктарам [[Менскі абласны краязнаўчы музэй|Менскага абласнога краязнаўчага музэя]] ў [[Маладэчна|Маладэчне]]. З [[1981]] Генадзь Каханоўскі стаў старэйшым навуковым супрацоўнікам [[Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН Беларусі|Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклёру АН Беларусі]], з [[1991]] старэйшы навуковы супрацоўнік, загадчык аддзела Нацыянальнага навукова-асьветнага цэнтру імя Ф. Скарыны.
-У [[1989]] спрычыніўся да заснаваньня Беларускага краязнаўчага таварыства і стаў яго першым старшынём<ref name="Ках_РГ">Сяргей Чыгрын. «Генадзь Каханоўскі - краязнавец» //«[[Рэгіянальная газета (1995)|Рэгіянальная газэта»]], 7 студзеня 2000 г., № 1 (246)</ref>. У [[1992]] абараніў першую ў Беларусі доктарскую дысэртацыю па крыніцазнаўстве матэрыяльнай і духоўнай культуры нашага народу. Напісаў і выдаў шэраг кніг па фальклярыстыцы і археалёгіі, дасьледаваньні, прысьвечаныя [[Яўстах Тышкевіч|Яўстаху Тышкевічу]], [[Адам Кіркора|Адаму Кіркору]], [[Максім Багдановіч|Максіму Багдановічу]]. Вывучаў муры Койданаўскага кальвінскага збору<ref>Каханоўскі Генадзь Аляксандравіч // {{Літаратура/Памяць/Койданаўскі раён|к}} С. 41.</ref>.
+У [[1989]] спрычыніўся да заснаваньня Беларускага краязнаўчага таварыства і стаў яго першым старшынём<ref name="Ках_РГ">Сяргей Чыгрын. «Генадзь Каханоўскі - краязнавец» //«[[Рэгіянальная газета]]», 7 студзеня 2000 г., № 1 (246)</ref>. У [[1992]] абараніў першую ў Беларусі доктарскую дысэртацыю па крыніцазнаўстве матэрыяльнай і духоўнай культуры нашага народу. Напісаў і выдаў шэраг кніг па фальклярыстыцы і археалёгіі, дасьледаваньні, прысьвечаныя [[Яўстах Тышкевіч|Яўстаху Тышкевічу]], [[Адам Кіркора|Адаму Кіркору]], [[Максім Багдановіч|Максіму Багдановічу]]. Вывучаў муры Койданаўскага кальвінскага збору<ref>Каханоўскі Генадзь Аляксандравіч // {{Літаратура/Памяць/Койданаўскі раён|к}} С. 41.</ref>.
 Дасьледаваў гісторыю археалёгіі, музэйнай справы, краязнаўства, пытаньні аховы помнікаў гісторыі і культуры Беларусі. Выступаў у друку пад псэўданімамі Габрук, Верасень, Г. Гак. Аўтар літаратурна-краязнаўчых нарысаў пра [[Янка Купала|Янку Купалу]], [[Максім Багдановіч|Максіма Багдановіча]], [[Ян Баршчэўскі|Яна Баршчэўскага]], [[Адам Гурыновіч|Адама Гурыновіча]], [[Фэлікс Тапчэўскі|Фэлікса Тапчэўскага]], [[Міхась Чарот|Міхася Чарота]], гісторыка-эканамічных нарысаў «Вялейка» (1974), «Маладэчна» (1988) і інш. Адзін з аўтараў помніка «Дарозе» ў в. [[Мясата]] на Маладэчаншчыне.
@@ Радок 43: / Радок 43: @@
 * Руплівец нашай старасьветчыны: Яўстах Тышкевіч. Мн., 1991 (разам з А. Каханоўскім);
 * А сэрца ўсё імкне да бацькоўскага краю…: 3 біяграфіі М. Багдановіча. Мн., 1991;
-* Мемуарная літаратура і краязнаўства //«[[Рэгіянальная газета (1995)|Рэгіянальная газэта»]], 7 студзеня 2000 г., № 1 (246), 4 лютага 2000 г., № 5 (250).
+* Мемуарная літаратура і краязнаўства //«[[Рэгіянальная газета]]», 7 студзеня 2000 г., № 1 (246), 4 лютага 2000 г., № 5 (250).
 * «Вытокі музэйнай справы на Беларусі» — Беларускі Гістарычны Часопіс №2-1994 с.79-86