Каналета
Каналета | |
 | |
| Імя пры нараджэньні | Giovanni Antonio Canal |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 18 кастрычніка 1697 |
| Месца нараджэньня | Вэнэцыя |
| Дата сьмерці | 20 красавіка 1768 (70 гадоў) |
| Месца сьмерці | Вэнэцыя |
| Занятак | маляр, майстар афорту, малявальнік |
| Навуковая сфэра | малярства |
| Жанры | вэдута[d][1] і пэйзаж[1] |
| Плынь | барока, вэдута |
| Пад уплывам | Giovanni Paolo Panini[d] |
Джава́ньні Анто́ніё Кана́ль (па-італьянску: Giovanni Antonio Canal), вядомы таксама пад імем Каналета (па-італьянску: Canaletto; 7 кастрычніка 1697, Вэнэцыя — 20 красавіка 1768, Вэнэцыя) — італьянскі мастак, галава вэнэцыянскай школы вэдутыстаў, майстар гарадзкіх пэйзажаў у стылі барока. Мянушку Каналета акрамя Антоніё Каналя насіў і ягоны пляменьнік, Бэрнарда Бэлёта, таксама знакаміты пэйзажыст.
Біяграфія й творчасьць
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Антоніё Каналь нарадзіўся 7 кастрычніка 1697 году ў Вэнэцыі. Навучаўся жывапісу ў свайго бацькі Бэрнарда Каналя, тэатральнага мастака, дапамагаў яму афармляць спэктаклі ў тэатрах Вэнэцыі.
У 1719 годзе наведаў Рым, дзе пазнаёміўся з творчасьцю вэдутыста Джаваньні Паолё Паніні. Пасьля гэтага пачаў пісаць свае краявіды Вэнэцыі. Першым вядомым дасьледчыкам працаў Каналя з аўтарскім подпісам зьяўляецца «Архітэктурнае капрыча» (1723). У адрозьненьне ад большасьці мастакоў таго часу Каналета на раньнім этапе сваёй творчасьці пісаў свае краявіды (вэдуты) адразу з натуры, ня робячы папярэдніх накідаў і эскізаў. Пасьля стаў пісаць у студыі, карыстаючыся камэрай-абскурай. Пэйзажы таго пэрыяду адрозьніваюцца дэталёва дакладным адлюстраваньнем гарадзкога краявіду[2]
Вялікая колькасьць працаў Каналета былі з посьпехам прададзены ангельскім аматарам мастацтва, якія прыязджалі ў Вэнэцыю для навучаньня. Шматлікія існыя й уяўныя вэдуты Каналета стварыў паводле заказу ангельскіх калекцыянэраў, напрыклад сэрыю гарадзкіх краявідаў для лорда Бэдфарда ў 1730—1731 гадох. У 1740 годзе гэтая крыніца прыбытку зьнікла: пачалася вайна за аўстрыйскую спадчыну, і брытанцы сталі радзей прыязджаць на кантынэнт.
У 1746 годзе Каналета быў у Лёндане, каб быць бліжэй да каналаў збыту сваіх карцін. На працягу дзевяці гадоў ён жыў ўва Ангельшчыне, пісаў віды мясцовых палацаў і дамоў. У гэты пэрыяд у ягонай творчасьці зьяўляецца другаснасьць, тэхніка перастае падабацца заказчыкам. У 1755 годзе мастак вяртаецца ў Вэнэцыю. У 1763 годзе яго абіраюць у Вэнэцыянскую акадэмію мастацтваў.
Каналета памёр 19 красавіка 1768 году ў роднай Вэнэцыі.
Палотны
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- «Капрыча з руінамі», 1720—1721, Фонд Дж. Чыні, Вэнэцыя;
- «Прыём францускага амбасадара ў Вэнэцыі», 1724 год, Эрмітаж, Санкт-Пецярбург;
- «Від Лёндана», 1746 год, прыватны збор, Лёндан;
- «Аўтапартрэт», 1746 год, прыватны збор, Ангельшчына;
- «Паляцца Грымані», 1756 год, Лёнданская Нацыянальная галерэя;
- «Сьвята заручынаў вэнэцыянскага дожа з Адрыятычным морам», каля 1763—1764, ДММІ, Масква.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б http://www.getty.edu/vow/ULANFullDisplay?find=Giovanni+Antonio+Canaletto&role=&nation=&prev_page=1&subjectid=500115269
- ^ Энциклопедия Мировое Искусство. М., «ОЛМА-ПРЕСС», 2002.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Каналета — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў