Гефсіманія

Гефсіманскі сад

Гефсіма́нія (па-грэцку: Γεθσημανή, па-габрэйску: גת שמנים‎, па-арамэйску: גת שמני, сірыйск.ܓܕܣܡܢ, літаральна «ціскальня алею») — аліўкавы сад ля падножжа Алейнай гары ў Ерусаліме, найбольш вядомы як месца, дзе, паводле Дабравесьцяў, Ісус і Ягоныя вучні маліліся ў ноч перад укрыжаваньнем Ісуса.

Этымалёгія

Гефсіманскі сад (1914)

Гефсіманскі сад зьяўляецца ў Дабравесьці паводле Мацьвея і Дабравесьці паводле Марка пад грэцкай назвай Γεθσημανή (Гефсіманія). Назва паходзіць ад арамейскай назвы ܓ݁ܶܕ݁ܣܺܡܰܢ (Гэдсіма́н), што азначае «ціскальня алею». У Мацьвея 26:36 і Марка 14:32 яго называюць χωρἰον (18:01), што азначае месца або нерухомасьць. Дабравесьце паводле Яна кажа, што Ісус увайшоў у сад (κῆπος) са сваімі вучнямі.

Месцазнаходжаньне

Згодна з Новым Запаветам гэта было месца, якое Ісус і Ягоныя вучні звычайна наведвалі, што дазволіла Юду знайсьці Хрыста ў ноч Ягонага арышту.

Існуюць чатыры месцы, якія лічацца месцамі, дзе Ісус маліўся ў ноч перад арыштам:

• Царква Ўсіх Нацыяў з выглядам на сад з так званай «Скалой Агоніі».
• Разьмяшчэньне ля магілы Панны Марыі на поўначы.
• Грэцкая праваслаўнае месца на ўсходзе.
• Расейскі праваслаўны фруктовы сад побач з царквой Марыі Магдалены.

Месца паломніцтва

Андрэа Мантэнья. «Агонія ў Гефсіманіі» (каля 1460)

Паводле Дабравесьця Лукі 22:43-44, пакуты Ісуса ў Гефсіманскім садзе былі настолькі моцныя, што «быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю». Згодна з праваслаўнай царкоўнай традыцыяй, Гефсіманскі сад зьяўляецца месцам, дзе была пахаваная Дзева Марыя, а пасьля была ўзята на нябёсы на гары Сыён. Гефсіманскі сад стаў асноўным месцам пілігрымак для раньніх хрысьціянскіх паломнікаў. Яго наведвалі 333 невядомыя «Пілігрымы Бардо», чыё «Itinerarium Burdigalense» зьяўляецца самым раньнім пакінутым апісаньнем хрысьціянскай вандроўкі ў Сьвятую Зямлю. У сваім Onomasticon Эўсэбі Кесарыйскі адзначае месца Галгота «ля падножжа Аліўнай гары» і дадае, што «вернікі прывыклі ісьці туды, каб маліцца». Лічыцца, што старажытныя аліўкавыя дрэвы, што растуць у садзе, маюць узрост 900 гадоў.

Аліўкавыя дрэвы

Дасьледаваньне, зладжанае Нацыянальным досьледным саветам Італіі ў 2012 року, выявіла, што некалькі аліўкавых дрэваў у садзе зьяўляюцца найстарэйшымі зь вядомых навуцы. Даты 1092, 1166 і 1198 былі атрыманыя шляхам радыёвуглероднага аналізу старых частак камлёў трох дрэваў. ДНК-тэсты паказалі, што дрэвы былі пасаджаныя першапачаткова з адной бацькоўскай расьліны.