Янот-паласкун
| Янот-паласкун | |
.jpg) | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы (Animalia) |
| Тып | Хордавыя (Chordata) |
| Кляса | Сысуны (Mammalia) |
| Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
| Надатрад | Ляўразыятэрыі (Laurasiatheria) |
| Атрад | Драпежныя (Carnivora) |
| Падатрад | Сабакападобныя (Caniformia) |
| Сямейства | Янотавыя (Procyonidae) |
| Падсямейства | Procyoninae |
| Род | Procyon |
| Від | Янот-паласкун |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Procyon lotor (Linnaeus, 1758) | |
| Арэал | |
| |
 [[wikispecies:Procyon lotor|Янот-паласкун на Віківідах]] | |
Янот-паласкун (Procyon lotor) — жывёла клясы сысуноў атрада драпежных сямейства янотавых.
Распаўсюджваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Сустракаецца ў Паўночнай Амэрыкі (Бэліз, Канада, Коста-Рыка, Сальвадор, Гватэмала, Гандурас, Мэксыка, Нікарагуа, Панама, Злучаныя Штаты Амэрыкі). Гэты від вельмі адаптыўны і сустракаецца практычна ўсюды, дзе ёсць вада, уздоўж ручаёў і берагоў.
Постаць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Даўжыня галавы і тулава складае ад 603 да 950 мм, даўжыня хваста ад 192 да 405 мм, маса 1.8–10.4 кг; самцы звычайна цяжэй саміцаў на 10–30%. Найбольш характэрнымі характарыстыкамі янота-паласкуна з'яўляюцца яго чорная маска на вачах і густы хвост з ад чатырох да дзесяці чорных кольцаў. Пярэднія лапы нагадваюць тонкія чалавечыя рукі і робяць янота незвычайна спрытным. На іх пярэдніх і задніх лапах па пяць пальцаў. Афарбоўка вар'іруецца ў залежнасьці ад асяроддзя пражываньня, але мае тэндэнцыю вар'іравацца ад шэрага да чырванавата-карычневага і багровага колеру.
Лад жыцьця[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Бярлогі пад бярвёнамі або камянямі, у дуплах дрэў, у грунтавых норах або ў банкаўскіх бярлогах. У некаторых раёнах ён прыстасаваўся да гарадскога жыцmця. Аднак найбольшая колькасьць янотаў сустракаецца ў лісmцяных балотах, мангравых зарасніках, пойменных лясах і балотах. Як правіла, адзіночныя, акрамя саміцы з маладымі. Вядзе начны лад жыцьця, здабывае ежу паасобку або групамі. Гэта ўмоўна ўсяедная жывёла, сілкуецца садавінай, арэхамі, вусякамі, дробнымі сысунамі, яйкамі птушак, птушанятамі, яйкамі рэптылій, жабамі, рыбай, воднымі бесхрыбетнымі, чарвякамі і смецьцем. Ён здабывае большую частку ежы на зямлі або каля вады.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Timm, R.; Cuarón, A.D.; Reid, F.; Helgen, K.; González-Maya, J.F. 2016. Procyon lotor. The IUCN (анг.)
- Fox, R. 2001. "Procyon lotor" (On-line), Animal Diversity Web (анг.)
- Ronald M. Nowak Walker's carnivores of the world. — JHU Press, 2005. — ISBN 0801880327. (анг.)
 |
Гэта — накід артыкула па біялёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |