Яфім Гаварушка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Яфім Максімавіч Гаварушка
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 15 кастрычніка 1911
Востраў, Рагачоўскі павет, Магілёўская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр 3 чэрвеня 1992
Смалявічы, Смалявіцкі раён, Менская вобласьць, Беларусь
Пахаваны Смалявічы
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці публіцыст, пісьменьнік

Яфі́м Максі́мавіч Гавару́шка (15 кастрычніка 1911, в. Востраў, Рагачоўскі павет, Магілёўская губэрня, цяпер Рагачоўскі раён Гомельскае вобласьці3 чэрвеня 1992, Смалявічы, Менская вобласьць) — беларускі празаік, публіцыст, пэдагог[1].

Жыцьцяпіс[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Выхоўваўся ў дзіцячым доме ў Бабруйску. У 1935 скончыў МВПІ. Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Смалявічах. Арыштаваны 9 сьнежня 1936. Асуджаны 2 кастрычніка 1937 на 6 гадоў пазбаўленьня волі й 5 гадоў пазбаўленьня грамадзянскіх правоў. Пасьля вызваленьня вярнуўся ў Смалявічы. Рэабілітаваны ў 1955. Працаваў настаўнікам і дырэктарам дзіцячага дома[1].

Уклаў кнігу рэпрэсаванага акадэміка І. Замоціна «Творы» (Мн., 1991). У апошнія гады жыцьця складаў анталёгію паэзіі рэпрэсаваных паэтаў «Песня падуладных». Пахаваны ў Смалявічах[1].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ а б в Леанід Маракоў Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). — Смаленск: 2003 Т. Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]