Шакал
| Шакал | |
 | |
| Клясыфікацыя | |
|---|---|
| Царства | Жывёлы (Animalia) |
| Тып | Хордавыя (Chordata) |
| Кляса | Сысуны (Mammalia) |
| Інфракляса | Пляцэнтарныя (Placentalia) |
| Надатрад | Ляўразыятэрыі (Laurasiatheria) |
| Атрад | Драпежныя (Carnivora) |
| Падатрад | Сабакападобныя (Caniformia) |
| Сямейства | Сабачыя (Canidae) |
| Род | Canis |
| Від | Шакал |
| Бінамінальная намэнклятура | |
| Canis aureus Linnaeus, 1758 | |
| Арэал | |
_black_sea_label.png)
| |
 [[wikispecies:Canis aureus|Шакал на Віківідах]] | |
Шакал (Canis aureus) — жывёла клясы сысуноў атрада драпежных сабачыя (Canidae).
У 2016 годзе ўпершыню зафіксаваны на тэрыторыі Беларусі ў Бераставіцкім раёне[1]
Распаўсюджваньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Сустракаецца ў Азіі і Эўропі, на вышынях 0–2000 м. Дзякуючы сваёй устойлівасьці да засушлівых умоў і ўсяеднаму рацыёну, шакал можа жыць у самых розных месцах пражываньня, пачынаючы ад паўзасушлівых і заканчваючы лясамі, мангравымі зараснікамі, сельскагаспадарчымі, сельскімі і паўгарадскімі месцамі. Шакалы адважваюцца ноччу заходзіць у жытло людзей, каб харчавацца смеццем; звалкі таксама рэгулярна прыцягваюць і падтрымліваюць высокую шчыльнасьць шакалаў.
Постаць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Яго даўжыня складае ад 69 да 85 см, даўжыня хваста 20–30 см, маса ад 6 да 14 кг, вышыня ў плячах 45–50 см.
Лапы доўгія ў адносінах да цела, а ступні тонкія з невялікімі падушачкамі. Морда і ногі доўгія. Хвост кароткі. Валасяны полаг звычайна грубы і не вельмі доўгі, і залаціста-жоўтага колеру, але ёсць рэгіянальныя адрозненьні.
Лад жыцьця[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўнай сацыяльнай адзінкай ёсьць спарваная пара або спарваная пара і яе маладняк. Усе іх паводзіны вельмі сінхранізаваныя. Сумеснае паляваньне важна для шакалаў. Сям'і ўтрымліваюць тэрыторыі плошчай ад двух да трох квадратных кіламетраў на працягу года. Шакалы вядуць выключна начны лад жыцьця ў раёнах, населеных людзьмі, але могуць быць часткова дзённымі ў іншых месцах. Яны капаюць пячоры для хованкі або выкарыстоўваюць расколіны ў скалах або пячоры, выкапаныя іншымі жывёламі. Шакалы спажываюць 54% жывёльнай ежы і 46% расьліннай. Пры нагодзе бяруць падаль. Працягласьць жыцьця складае восем гадоў у дзікай прыродзе і да 16 гадоў у няволі.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ У Гродзенскай вобласці з'явіўся вывадак шакалаў http://nn.by/?c=ar&i=177529
- Hoffmann, M.; Arnold, J.; Duckworth, J.W.; Jhala, Y.; Kamler, J.F.; Krofel, M. 2018. Canis aureus. The IUCN (анг.)
- Ivory, A. 1999. "Canis aureus" (On-line), Animal Diversity Web (анг.)
- Ronald M. Nowak Walker's carnivores of the world. — JHU Press, 2005. — ISBN 0801880327. (анг.)
 |
Гэта — накід артыкула па біялёгіі. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |