Тынскі храм
Храм | |
Храм Дзевы Марыі перад Тынам
Kostel Panny Marie před Týnem — Týnský chrám | |
Краіна | Чэхія |
Месцазнаходжаньне | Прага |
Адрас | Týnská[d] і Štupartská[d] |
Каардынаты | 50°5′16.1″ пн. ш. 14°25′21.6″ у. д. / 50.087806° пн. ш. 14.422667° у. д.Каардынаты: 50°5′16.1″ пн. ш. 14°25′21.6″ у. д. / 50.087806° пн. ш. 14.422667° у. д. |
Канфэсія | каталіцызм |
Эпархія | Архідыяцэзія Прагі[d] |
Архітэктурны стыль | готыка |
Аўтар праекту | Петэр Парлер |
Дата заснаваньня | 1380 |
Будаваньне | 1350—1510 гады |
Статус | Нацыянальная славутасьць Чэскай рэспублікі[d] і культурны помнік Чэхіі[d] |
Сайт | tyn.cz (чэс.) |
Храм Дзевы Марыі перад Тынам | |
Храм Дзевы Марыі перад Тынам на Вікісховішчы |
Храм Дзевы Марыі перад Тынам (па-чэску: Kostel Panny Marie před Týnem — Týnský chrám) — дамінанта Старамесцкай плошчы Прагі. Будаўніцтва сабору пачалося ў 14 стагодзьдзі, а канчаткова завяршылася толькі ў 1511 годзе. Напачатку 15 стагодзьдзя Тынскі храм стаў ня толькі духоўным цэнтрам Старога Гораду, але таксама і галоўным гусіцкім касьцёлам Прагі. У 1621 годзе сабор перайшоў да езуітаў. Тым часам у галоўнай статуі была прыбрана залатая чара, сымбаль Рэфармацыі, і надпіс «Праўда перамагае».
У фундамэнце сабору — раманскія і раньнегатычныя падмуркі. Яшчэ ў XI стагодзьдзі тут стаяў невялікі раманскі касьцёл. У XIII стагодзьдзі замест яго была пастаўлена гатычная пабудова. У XIV стагодзьдзі было распачата будаўніцтва новага храму. Ён стаў галоўным храмам Старэ-Места. Аўтарства прыпісваецца Мацьё Араскаму і маладзейшаму Пятру Парлеру. Стыль Парлера навочна бачны ў карунках вокнаў галоўнага нэфу і заходнім акне. Гатычная архітэктура ідэальна гармануе з аздабленьнем, якое зьявілася ў наступных стагодзьдзях. Значная частка інтэр’еру аформлена ў стылі барока.[1]
Алтар у стылі барока быў выкананы ў 1649 годзе мастаком Каралам Шкрэтам.
У саборы пахаваны вялікі астраном Тыха Брагэ.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Тынский храм(недаступная спасылка), Храм Девы Марии перед Тыном
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Bartlová Milena: Chrám Matky Boží před Týnem v 15. století // в кн. Marginalia historica, Sborník Katedry dějin a didaktiky dějepisu PdF UK IV, Praha 2001, стор. 111—136 (чэс.)
- EKERT, František. Posvátná místa král. hl. města Prahy. Svazek I. Praha: Dědictví sv. Jana Nepomuckého, 1883., стор. 291—321 (чэс.)
- Kalina Pavel: Architektura jako inscenace moci. Pražský týnský kostel v předhusitské době // в кн. Umění 2/2004 (чэс.)
- KESSNER Ludvík. Pražské kostely a církevní památky, o chrámu Matky Boží před Týnem zejména. Praha: Pražské kostely a církevní památky, 1939. Stručná historie kostela, přehled 18 otlářů a seznam 85 osob v kostele pohřbených včetně identifikovaných lokací jejich náhrobků a dochovaných nápisů na náhrobních kamenech. (чэс.)
- KOŠNÁŘ, Julius. Staropražské pověsti a legendy. Praha : Vincentinum, 1933. Dostupné online. — kapitola Z pověstí o chrámu Matky Boží před Týnem, стор. 90-93 (чэс.)
- Kutal Albert: Gotické sochařství // в кн. Dějiny českého výtvarného umění I/1, Praha, 1984, стор. 250—253 (чэс.)
- Líbal, D. і Muk Jan: Staré město pražské — architektonický a urbanistický vývoj, Praha, 1996 (чэс.)
- MIKOVEC Ferdinand Břetislav. Starožitnosti a Památky země České.. Ilustrace Josef Vojtěch Hellich, Vilém Kandler. Praha: Kober a Markgraf, [1860]. Dostupné online. -kapitola Pieta v chrámě Matky Boží před Týnem, стор. 65-67 (чэс.)
- Outrata Jan Jakub: Kostel Panny Marie před Týnem v Praze — arch. vývoj ve středověku a souč. oprava // в кн. Staletá Praha XVI, 1986, стор. 147—170 (чэс.)
- Umělecké památky Prahy. Staré Město — Josefov. (Vlček Pavel і колектив авторів), Praha, 1996, стор. 100—109 (чэс.)
- ZAP Karel Vladislav. Hlavní farní chrám Nanebevzetí Panny Marie před Týnem ve starém městě Pražském, jeho osudy, historické, starožitné a umělecké památnosti. Praha: Pospíšil, 1854. Dějiny Týnského chrámu na Staroměstském nám. do poloviny 19. stol. (včetně seznamu farářů v letech 1274 až 1852) a uměleckohistorický popis exteriéru i interiéru.