Таўталягічная рыфма

Таўталягі́чная ры́фма — паўтор у канцы вершаваных радкоў адных і тых жа словаў. Разнавіднасьцю таўталягічнай рыфмы ва ўсходняй паэзіі зьяўляецца рэдыф. Сустракаецца таўталягічная рыфма ў вуснай народнай творчасьці:

Дзеўка — ад вады,

Хлопец — да вады:

 —Пастой, пастой, дзяўчыначка,

Дай каню вады.

Прыклад з сучаснай паэзіі:

Сьлепіць вочы ён, сьнег,

І дарогі разьбег.

І ты мружысься: «Сьнег!..

Што за студзеньскі сьнег!..»

(А. Лойка «Сьнег»)

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4