Леанід Калядзінскі: розьніца паміж вэрсіямі
Няма апісаньня зьменаў |
д выпраўленьне спасылак |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
Скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]] ([[1977]]). 3 [[1974]] працуе ў [[Інстытут гісторыі НАН Беларусі|Інстытуце гісторыі НАН Беларусі]], з [[1992]] — старэйшы навуковы супрацоўнік. 3 [[1995]] дацэнт [[Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт імя Максіма Танка|Беларускага пэдагагічнага ўнівэрсытэту імя Максіма Танка]]. |
Скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]] ([[1977]]). 3 [[1974]] працуе ў [[Інстытут гісторыі НАН Беларусі|Інстытуце гісторыі НАН Беларусі]], з [[1992]] — старэйшы навуковы супрацоўнік. 3 [[1995]] дацэнт [[Беларускі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт імя Максіма Танка|Беларускага пэдагагічнага ўнівэрсытэту імя Максіма Танка]]. |
||
Вывучае матэрыяльную культуру сярэднечных беларускіх [[места]]ў; [[Бярэсьце|Бярэсьця]], [[Віцебск]]а, [[Слуцак|Слуцка]], [[Капыль|Капыля]]. Удзельнічаў у раскопках, абсьледаваў помнікі археалёгіі. У |
Вывучае матэрыяльную культуру сярэднечных беларускіх [[места]]ў; [[Бярэсьце|Бярэсьця]], [[Віцебск]]а, [[Слуцак|Слуцка]], [[Капыль|Капыля]]. Удзельнічаў у раскопках, абсьледаваў помнікі археалёгіі. У 1980—1981 браў удзел у падземных дасьледаваньнях [[Менск]]ага [[Замчышча (Менск)|Замчышча]], у [[1995]] дасьледаваў курганы ў прадмесьці [[Сухарава (Менскі раён)|Сухарава]] (Менск). Аўтар шматлікіх навуковых і навукова-папулярных артыкулаў па археалёгіі і гісторыі Беларусі, у тым ліку па старажытнасьцях Менску. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Цяперашняя вэрсія на 23:55, 16 верасьня 2020
Леанід Калядзінскі | |
Дата нараджэньня | 17 лютага 1952 (72 гады) |
---|---|
Месца нараджэньня | Менск |
Месца вучобы | Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт |
Занятак | археоляг |
Навуковая сфэра | археалёгія |
Месца працы | |
Навуковая ступень | кандыдат гістарычных навук[d] (1991) |
Леанід Уладзімеравіч Калядзінскі (17 лютага 1952, Менск) — беларускі археоляг, кандыдат гістарычных навук (1991), дацэнт (1995).
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт (1977). 3 1974 працуе ў Інстытуце гісторыі НАН Беларусі, з 1992 — старэйшы навуковы супрацоўнік. 3 1995 дацэнт Беларускага пэдагагічнага ўнівэрсытэту імя Максіма Танка.
Вывучае матэрыяльную культуру сярэднечных беларускіх местаў; Бярэсьця, Віцебска, Слуцка, Капыля. Удзельнічаў у раскопках, абсьледаваў помнікі археалёгіі. У 1980—1981 браў удзел у падземных дасьледаваньнях Менскага Замчышча, у 1995 дасьледаваў курганы ў прадмесьці Сухарава (Менск). Аўтар шматлікіх навуковых і навукова-папулярных артыкулаў па археалёгіі і гісторыі Беларусі, у тым ліку па старажытнасьцях Менску.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.