Соф’я Зянько-Пачыкоўская
Соф’я Зянько-Пачыкоўская | |
| Дата нараджэньня | сакавік 1892 |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 7 ліпеня 1977 (85 гадоў) |
| Занятак | сьпявачка, казачнік |
| Інструмэнты | голас[d] |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Зянько.
Со́ф’я Зянько́-Пачыко́ўская (сакавік 1892, в. Ласокіна, Валожынскі раён, Менская вобласьць — 7 ліпеня 1977) — беларуская народная сьпявачка і казачніца. Песьні, прыпеўкі, казкі, пацешкі, якія яна выконвала, вылучаліся народнай фантазіяй, адухоўленасьцю, трапнасьцю і дасьціпнасьцю народнага слова. У аснове яе рэпэртуару — каляндарна- і сямейна-абрадавыя песьні. Ад яе запісана каля 400 твораў беларускага фальклёру (запісаў сын Уладзімер). Некаторыя песьні Зянько-Пачыкоўскай увайшлі ў рэпеэртуар Маладэчанскага народнага ансамблю «Спадчына».
Літаратура
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1998. — Т. 7: Застаўка — Кантата. — 604 с. — ISBN 985-11-0130-3