Рэнца Піяна
Рэнца Піяна | |
Рэнца ў 2007 годзе | |
Дата нараджэньня | 14 верасьня 1937 (87 гадоў) |
---|---|
Месца нараджэньня | Генуя, Каралеўства Італія |
Месца вучобы | |
Занятак | архітэктура |
Навуковая сфэра | архітэктура |
Месца працы | |
Гады дзейнасьці | 2013 |
Сябра ў | Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d], Бэрлінская акадэмія мастацтваў[d], Каралеўская акадэмія мастацтваў, Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Académie d'architecture[d][1], Акадэмія Святога Лукі[d][2] і Акадэмія прыгожых мастацтваў[d] |
Плынь | Адраджэньне |
Працы | Цэнтар Жоржа Пампіду, Музэй NEMO |
Узнагароды | Прыцкераўская прэмія, Імпэратарская прэмія Японіі, Прэмія Кіёта |
Рэнца Піяна (па-італьянску: Renzo Piano; нарадзіўся 14 верасьня 1937 году, Генуя, Каралеўства Італія) — італьянскі архітэктар, які разам з Рычардам Роджэрзам стварыў стыль хай-тэк. Цэнтральны твор — Цэнтар Жоржа Пампіду ў Парыжы (1971—1977). На працягу шматлікіх гадоў супрацоўнічаў з інжынэрам Пітэрам Райсам. У 1980-я гады распрацоўваў маштабныя праекты рэканструкцыі прамысловых зонаў Парыжу, Міляну й Турыну.
Спраектаваў Культурны цэнтар імя Жан-Мары Тжыбаў у Нумэа (Новая Каледонія). Узначальваў праектаваньне міжнароднага аэрапорту Кансай у Осацы (1994) і гіганцкага Музычнага парку ў Рыме (2002), у 1997 годзе пабудаваў будынак для амстэрдамскага музэю NEMO. У 1995 годзе быў ганараваны Імпэратарскай прэміі, праз тры гады — Прытцкераўскай прэміі.
Галерэя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]-
Музэй NEMO, Амстэрдам (1995—1997)
-
Хмарачос Aurora Place у Сыднэі (2000)
-
Штаб-кватэра «Нью-Ёрк Таймз» (2005)
-
Бэрлін
-
Бэрлін
-
Бэрлін
-
Бэрлін
-
Бэрлін
-
Кёльн
-
Кёльн
-
Бэрн
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рэнца Піяна — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў