П’ер Трудо

	П’ер Трудо
	па-француску: Pierre Elliott Trudeau
	; П’ер Трудо ў 1980 годзе
15-ы прэм’ер-міністар Канады
	20 красавіка 1968 — 4 чэрвеня 1979
Папярэднік:	Лэстэр Боўлз Пірсан
Наступнік:	Джо Кларк
	3 сакавіка 1980 — 30 чэрвеня 1984
Папярэднік:	Элан Макірхэн
Наступнік:	Джон Тэрнэр
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся:	18 кастрычніка 1919; Манрэаль, Канада
Памёр:	28 верасьня 2000; Манрэаль, Канада
Партыя:	Лібэральная партыя Канады
Сужэнец:	Маргарэт Трудо
Дзеці:	Жустын, Аляксандар, Мішэль, Сара Элізабэт
Бацька:	Шарль Трудо[d]
Маці:	Грэйс Эліёт[d]
Адукацыя:	Манрэальскі ўнівэрсытэт,; Гарвардзкі ўнівэрсытэт,; Інстытут палітычных дасьледаваньняў,; Лёнданская школа эканомікі
Узнагароды:	прэмія міру Альбэрта Айнштайна[d] (1984) ганаровы доктар Унівэрсытэту Кэё[d] ганаровы доктар Атаўскага ўнівэрсытэту[d] Канадскі ньюсмейкер года[d] (1968)
	П’ер Трудо ў Вікісховішчы

Жазэф Філіп П’ер Іў Эліёт Трудо (па-француску: Joseph Philippe Pierre Yves Elliott Trudeau; 18 кастрычніка 1919, Манрэаль, Канада — 28 верасьня 2000, Манрэаль, Канада) — 15-ы прэм’ер-міністар Канады з 20 красавіка 1968 году па 4 чэрвеня 1979 году, а затым з 3 сакавіка 1980 году па 30 чэрвеня 1984 году.

Трудо пачаў сваю палітычную кар’еру ў якасьці адвакату й палітычнага актывісту ў Квэбэке. У 1960 годзе ён увайшоў у фэдэральную палітыку, далучыўшыся да Лібэральнай партыі Канады. Ён быў прызначаны парлямэнцкім сакратаром Лэстэра Пірсана, а затым стаў ягоным міністрам юстыцыі. Са сваёй базы ў Манрэалі, Трудо ўзяў пад свой кантроль партыю й стаў ейным харызматычным натхняльным лідэрам. З канца 1960-х да сярэдзіны 1980-х гадох, ён дамінаваў на канадзкай палітычнай сцэне й выклікаў гарачую рэакцыю. «Чыньнік, перш чым запал» быў ягоным асабістым дэвізам^[2]. Ён сышоў з палітыкі ў 1984 годзе, калі Джон Тэрнэр зьмяніў яго на пасадзе прэм’ер-міністра.

Прыхільнікі ўхваляюць сілу інтэлекту Трудо^[3] й ягоную палітычную праніклівасьць у захаваньні нацыянальнага адзінства супраць руху Квэбэка да сувэрэнітэту, падаўленьні бязладзьдзя, а таксама стварэньне Хартыі правоў і свабодаў у Канстытуцыі Канады^[4]. Крытыкі абвінавачваюць яго ў фанабэрстве, безгаспадарчасьці й празьмерна фэдэральным падыходзе ў адносінах да правінцыяў, асабліва ў спробе разьмеркаваць нафтавыя багацьці прэрыяў.

Крыніцы

^ Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.
^ Kaufman, Michael T.. Pierre Trudeau Is Dead at 80: Dashing Fighter for Canada // The New York Times, 29 верасьня 2000 г. Праверана 30 ліпеня 2013 г.
^ Mallick, Heather. Trudeau made intellect interesting // The Globe and Mail (Toronto), 30 верасьня 2000 г. Праверана 30 ліпеня 2013 г.
^ Editorial Staff. The elements that made Pierre Trudeau great // The Globe and Mail (Toronto) Праверана 29 ліпеня 2013 г.

Вонкавыя спасылкі

П’ер Трудо — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Біяграфія на CanadaHistory.com
Біяграфія на сайце парлямэнту Канады

[_3841bd7b82bb44d6-1] Pas L. v. Genealogics (анг.) — 2003.

[2] Kaufman, Michael T.. Pierre Trudeau Is Dead at 80: Dashing Fighter for Canada // The New York Times, 29 верасьня 2000 г. Праверана 30 ліпеня 2013 г.

[3] Mallick, Heather. Trudeau made intellect interesting // The Globe and Mail (Toronto), 30 верасьня 2000 г. Праверана 30 ліпеня 2013 г.

[4] Editorial Staff. The elements that made Pierre Trudeau great // The Globe and Mail (Toronto) Праверана 29 ліпеня 2013 г.

[1]

[2]

[3]

[4]