Навум Перкін

Навум Перкін
	Навум Перкін
Дата нараджэньня	2 (15) лютага 1912
Месца нараджэньня	Тураў, Мазырскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	2 кастрычніка 1976 (64 гады)
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР;
Месца вучобы	Гомельскі дзяржаўны пэдагагічны коледж[d] (1931); літаратурны факультэт Мінскага педагагічнага інстытута[d] (1936);
Занятак	літаратуразнаўца, пісьменьнік, літаратурны крытык, літаратар
Навуковая сфэра	літаратуразнаўства і літаратурная крытыка
Месца працы	Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы;
Навуковая ступень	доктар філялягічных навук[d]
Узнагароды	Літаратурная прэмія імя Якуба Коласа (1980)

Навум Саламонавіч Перкін (15 лютага 1912, Тураў, Мазырскі павет, Менская губэрня — 2 кастрычніка 1976) — беларускі літаратуразнавец.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Нарадзіўся 15 лютага 1912 году ў мястэчку Тураў Мазырскага павету Менскай губэрні (цяпер — Жыткавіцкі раён, Гомельская вобласьць) у сям’і саматужніка. У 1928 годзе паступіў у Гомельскі пэдагагічны тэхнікум, але з другогага курса вымушаны быў пайсьці працаваць настаўнікам сельскай школы^[2]. У 1929—1931 гадох настаўнічаў у пачатковых школах на Гомельшчыне.

У 1936 годзе скончыў літаратурны факультэт Менскага пэдагагічнага інстытуту, у 1941 годзе — асьпірантуру пры гэтым інстытуце. Удзельнік нямецка-савецкай вайны — з 1941 году на фронце, з 1942 году ў партызанах на Браншчыне, з 1944 году ізноў на фронце. Быў двойчы паранены.

З 1946 году — навуковы супрацоўнік, у 1963—1976 — загадчык сэктару ўзаемасувязяў літаратур Інстытуту літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Доктар філялягічных навук, прафэсар. Сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР з 1954 году.

Навуковая дзейнасьць[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Дэбютаваў у друку з літаратурна-крытычнымі артыкуламі і рэцэнзіямі ў 1946 годзе. Пісаў на расейскай і беларускай мовах. Аўтар працаў «Аркадзь Куляшоў: Паэтычная творчасьць» (1951), «Творчасьць Пятруся Броўкі» (1952), «Шляхі развіцьця беларускай савецкай літаратуры 20-30-х гадоў: Праблемы сацыялістычнага рэалізму» (1960), «У сям’і братэрскіх літаратур» (1967), «Нацыянальнае і інтэрнацыянальнае ў літаратуры» (1971), «Чалавек у савецкім рамане» (1975), брашуры «Пятро Глебка» (1955), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Абсягі думкі» (1979). Апублікаваны аўтабіяграфічныя мастацкія творы «Хлопчык з мястэчка» (1981) і «Я стаў партызанам» (1982).

Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (1964), «Гісторыі савецкай шматнацыянальнай літаратуры» (1970—1971), суаўтар дакладаў да III Міжнароднага зьезду славістаў «Асноўныя асаблівасьці развіцьця сучаснай беларускай літаратуры» (з В. Івашыным, 1958) і да V — «Беларускапольскія ўзаемасувязі ў XIX ст.» (з А. Лойкам, 1969), а таксама падручніка «Беларуская савецкая літаратура» для 9-10 класаў (з Ю. Пшырковым, 1959—1973).

Узнагароды[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

ордэн Чырвонай Зоркі,
мэдалі,
Літаратурная прэмія імя Якуба Коласа (1980) удзел у напісаньні двухтомнай «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» і «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры».

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік; Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Менск: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. ISBN 5-340-00709-X;
Перкін Навум // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Менск: БелЭн, 1992—1995.

[_cccf1d6496d66f56-1] а ^б Perkìn, Navum Salamonavìč // Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі

[2] Вучоны і настаўнік (да 105-годдзя Н. Перкіна, літаратуразнаўцы, крытыка, празаіка)

[1]

[2]